Radiance

Klassiek geval van misleiding door recensies, waarbij ik een boek kreeg dat totaal niet was wat ik er van had verwacht.

Eén van de grootste verkoopargumenten van dit boek en waar ik het in recensies mee de hemel zag worden in geprezen, was het feit dat er geen insta-love was tussen de twee uitgehuwelijkte hoofdpersonages. Ze zijn van een verschillend ras, waarbij elk de andere afschuwelijk onaantrekkelijk vindt.

“You find me ugly, don't you?”“Hideous. A hag of a woman. And you? You don't think me a handsome man?”“Had you crawled out from under my bed when I was a child, I would have bludgeoned you to death with my father's mace.”

Maar van de minuut dat de twee elkaar ontmoeten is er een connectie en gaan ze bijzonder aanhankelijk met elkaar om. Ze kunnen elkaar niet missen en kunnen ook niet nalaten elkaar constant aan te raken. Maar toch wordt om de drie/vier zinnen gealludeerd naar hoe lelijk de ene de ander wel niet vindt, zodat we toch maar niet zouden vergeten dat ze elkaar ABSOLUUT NIET aantrekkelijk vinden. zucht

Beide personages zijn te perfect, alles ging te gemakkelijk en er was geen spanningsboog.
Uiteindelijk is dit geen slecht boek. Het is vlot geschreven en kan dienen als een fluffy intermezzo, maar een combinatie van niet te krijgen wat ik had gehoopt en me niet geïnvesteerd te voelen in de personages of het verhaal, resulteren in mijn lauwwarm gevoel en ik ben dus niet meteen van plan het vervolg te lezen.