Ratings11
Average rating3.7
From the cozy confines of a tiny seaside village to the glittering crush of the a fashionable London soiree comes an enthralling tale of a thoroughly mismatched couple . . . poised to discover the rapture of love.There was no doubt about it. What Miss Harriet Pomeroy needed was a man. Someone powerful and clever who could help her rout the unscrupulous thieves who were using her beloved caves to hide their loot. But when Harriet summoned Gideon Westbrook, Viscount St. Justin, to her aid, she could not know that she was summoning the devil himself. . . . Dubbed the Beast of Blackthorne Hall for his scarred face and lecherous past, Gideon was strong and fierce and notoriously menacing. Yet Harriet could not find it in her heart to fear him. For in his tawny gaze she sensed a savage pain she longed to soothe . . . and a searing passion she yearned to answer. Now, caught up in the Beast's clutches, Harriet must find a way to win his heart--and evade the deadly trap of a scheming villain who would see them parted for all time.From the Paperback edition.
Reviews with the most likes.
What a fun and refreshing couple! You would expect Gideon to be a broody, angst-ridden and moody fellow - he is, but it's tempered by a surprisingly light-hearted side that is brought out by the heroine. To be honest, I was initially irritated by her ways (she barges into danger without any regard to the trouble she will cause), but I found her no-nonsense, stubborn manner to be a good antidote to Gideon's surliness. A fun romance :)
Gelezen, omdat Jessica van PeaceLoveBooks deze zo ophemelde en het wordt gepromoot als een hervertelling van Belle en het beest. Helaas vond ik deze maar zwakjes en had het weinig met Belle en het beest te maken, behalve dat de held niet conventioneel aantrekkelijk is en een litteken heeft. Meh!
Het was wel vermakelijk met momenten en las super vlot, maar ik heb me ook regelmatig geërgerd en met mijn ogen gerold.
Er is weinig opbouw of spanning in de relatie tussen de twee hoofdpersonages en ik heb zelden ook emoties tussen beide gevoeld.
Het vrouwelijke hoofdpersonage is een beetje een “te” naïeve trien, voor iemand die zogezegd zo slim is. Zo midden in de nacht die grot in gaan om de bandieten “streng” te gaan toespreken?! Vrouwmens, astemblieft zeg!
De ganse plot is absurd en cartoonesk, wat ik leuk zou hebben gevonden, als de auteur het niet doodserieus had bedoeld.
Ik apprecieerde wel het feit dat de heldin nooit twijfelde aan de held en hem steeds steunde en verdedigde, en we dus niet het klassieke duwen en trekken hadden. Echter komt dit zo wel een beetje uit de lucht vallen, zonder dat we enige emoties tussen de personages voelen opbouwen.
Goed voor een paar breinloze uurtjes, maar over het algemeen toch wel ontgoochelend.