Sanne

Ik heb dit boek heel graag gelezen. Ondanks het (voor mij) eerder platte onderwerp leest hij ook echt als een trein. Je leeft mee met Evelyne. Het boek zit goed in elkaar. De 7 echtgenoten kregen elk een hoofdstuk, en tussenin staan verschillende artikels uit roddelblaadjes. Het beschrijft het verhaal van Evelyne die ondanks de vele echtgenoten biseksueel is. Een fantastisch liefdesverhaal over al deze echtgenoten heen. De setting in het Hollywood van toen, maakt me blij niet toen geboren te zijn. En geeft ook duidelijk de problematiek aan waar mensen van de lgbtq gemeenschap (nog steeds) dagelijks mee te maken krijgen.

De band met de schrijfser / journaliste Monique in het verhaal ontbreekt voor mij echter. Er word van in het begin gedoeld op een connectie tussen beide partijen. In de laatste 15 bladzijden word dit duidelijk. Dit was voor mij eerder een ontgoocheling. Ik neem aan dat de ontboezeming voor de betrokken personages zeker een invloed heeft, maar het sleepte mij niet mee zoals ik verwacht had.

Hier had ik zoveel van verwacht. Ik las eerst the secret life of Addie LaRue van Schwab, en was echt verliefd. De kleuren van magie vond ik om een of andere reden een flauw afkooksel van een stations romannetje. Ik kreeg geen connectie met de personages (enkel Lila kon me wel bekoren) de locaties kwamen niet tot stand in mijn hoofd zoals dat normaal wel gebeurd. Ik moet iets missen. Aangezien de reviews over het algemeen positief zijn.
Ik denk niet dat ik het vervolg een kans ga geven.

4.5 fantastisch mooi geschreven. Heel beschrijvend, maar op een fijne manier. De sfeer van het circus voelt zo echt.
Ik heb minder een band opgebouwd met de personages als ik in het begin gedacht had, het magic system is voor mij te veel een raadsel, waardoor ik verwachtte dat er veel meer kon gebeuren als dat er effectief gebeurde. Toch heeft het verhaal mij tot het einde kunnen boeien. Ik heb het graag gelezen. En ik zal het zeker nog ooit herlezen.

Heerlijk! Ik las zoveel negatieve reacties dat ik zonder veel verwachtingen begon te lezen. Mij eerste boek van Andy Weir, mogelijk daardoor toch onder de indruk van het verhaal. Ik genoot erg van de setting, de stad op de maan. De technische kant van de hele zaak vind ik (als niet technische mens) net voldoende belicht. Hierdoor lijkt de stad net dat tikje dichterbij. Jazz vond ik (in tegenstelling tot vele andere review schrijvers) een toffe madam. Ik zet zeker de Martian op mijn to-read lijst. Maar ik laat even wat tijd tussen deze en de volgende van Weir.