70% acryl 30% wol

Camelia verzorgt haar moeder, die niet meer praat sinds haar vader bij een auto-ongeluk samen met zijn maitresse is overleden. Terwijl haar moeder er in de loop van het boek ineens weer bovenop lijkt te komen, raakt Camelia steeds meer de kluts kwijt.

Wat een vreemd boek is dit! De schrijfstijl is heel apart, en alle karakters lijken wel gestoord. Of is dat alleen hoe Camelia het ziet, wordt alles verstoord doordat zij het niet normaal ziet? Het boek raast in één keer door; er zijn geen duidelijke hoofdstukken. Langzaamaan stort Camelia verder en verder in elkaar.

Ik vond het boek een beetje té raar. De gedachtengang van Camelia is vaak lastig te volgen, wat uiteraard bijdraagt aan het beeld dat het niet helemaal goed met haar gaat, maar dit maakt wel dat ik het boek niet zo lekker vond lezen. Het verhaal kreeg me niet echt te pakken.