An Enchantment of Ravens

Heel mooi geschreven. Vooral de natuurscènes en de weerswisselingen zag ik zo voor mijn geestesoog tot leven komen.
Het verhaal zelf was wel ok, maar een beetje plat en ontwijkend naar mijn goesting. Veel potentieel, dat uiteindelijk verviel in een standaard romance.

Het feit dat the fair folk geen emoties voelen volgens het verhaal deed me op momenten te veel nadenken. Ze voelen geen emoties, maar ze worden wel kwaad, ze zijn rancuneus, ze vinden dingen mooi, etc. Waar ligt de grens voor emotie en geen emotie?