Cécile

Veel van de gebeurtenissen in dit boek zijn zware, beklijvende ervaringen die traumatisch zijn voor de persoon die ze meemaakt. Het boek is echter geschreven alsof een tienermeisje het vertolkt in haar dagboek vanuit een warme veilige omgeving.

Dat is het grote probleem aan dit boek voor mij. Als men bij Hallmark iemand zoekt voor opschriften van kaarten te verzinnen, lijkt Ish mij de meest geschikte persoon. Dat de inhoud van dit boek niet al te realistisch is, dat wil ik in het midden laten, maar de manier waarop dit geschreven is ergerde me mateloos.

Al blijft het een kunst om zo een donkere topics zo luchtig te beschrijven en daarom las het boek wel vlot. Misschien wel te vlot, als een voorgekauwde speech waar men de essentie in moet zoeken. Echt oprecht komt het boek daardoor niet meer over, maar eerder als een parodie op een Hosseini. Achja, volgende keer beter Ish.