De storm van de echo's

Wat een rollercoaster met jammer genoeg een beetje een flauw einde.

Wat ik fantastisch vond was het feit dat de auteur echt een antwoord had voor alle vragen die doorheen deze serie werden gesteld. Alles wordt mooi en duidelijk uitgelegd en elk plotpuntje wordt netjes met een strikje afgerond. Heel elegant en bevredigend.

Minder vond ik dan weer hoe er met de personages werd omgesprongen, of zelfs in vele gevallen gewoon helemaal niet.
De nadruk lag duidelijk op het plot waar de auteur naar streefde om alles samen te laten komen in een goed afgerond en doordacht verhaal. Maar hierdoor was er weinig tot geen ruimte voor de personages, hun emoties of ontwikkeling.
Dit is eigenlijk een beetje een probleem geweest in de hele serie, waar personages erg karikaturaal zijn en hun relaties weinig tot geen opbouw hebben.
Deze serie wordt deels gepromoot als een liefdesverhaal tussen Ophelia en Thorn, maar hun aantal interacties doorheen de reeks van meer dan 2 woorden kan op één hand geteld worden. Ze hebben bijna nooit scènes samen en als ze die dan hebben voelen ze vrij bruusk en emotieloos aan.
De epiloog probeert nog alle karakterverhalen af te ronden, maar het is gewoon dat niet.

Over het algemeen krijgt dit boek – en de hele reeks – van mij 5 sterren voor creativiteit en wereldopbouw, 3 sterren voor personages en interpersoonlijke relaties. Een 4 is dus een mooi gemiddelde.