Ratings1
Average rating4
Hertog Leto van Atreides heeft de positie van gouverneur van de planeet Arrakis aangeboden gekregen. Een bijzondere kans, want deze woestijnplaneet is de enige plek waar de ontzettend waardevolle specie melange kan worden gedolven. Op zijn thuisplaneet Caladan bereidt Leto zijn vertrek voor. Hij, zijn concubine Jessica en hun zoon Paul vermoeden dat de benoeming een valstrik is van hun aartsrivalen, de Harkonnens. Desondanks besluit Leto dat ze toch gaan – de kans om alle productie van melange in de hand te hebben is simpelweg te waardevol. Ze vertrekken richting Arrakis, maar van alle kanten dreigt gevaar. Duin verscheen in 1965 en is de grootste sciencefictionklassieker aller tijden. Er zijn vele miljoenen exemplaren van het boek verkocht en het boek is de basis geweest voor tv-series, games en films.
Reviews with the most likes.
Dune is een klassieker die op mijn lijst ontbrak. Ik ging er redelijk blanco in aangezien ik niet veel van het verhaal wist. Ik wist dat het over een woestijnplaneet ging en iets met wormen.
Tot nu toe heb ik ook nog geen enkele verfilming gezien
Vanaf het begin heeft dit boek de uitstraling van een epos. Dit wordt versterkt door de citaten aan het begin van elk ‘hoofdstukje'. Het geeft de illusie van een enorme diepte in het universum van Dune.
Ik moet eerlijk bekennen dat het in het begin hard werken was. Termen worden niet gelijk duidelijk en Herbert doet niet aan een geleidelijke aanloop. De lezer wordt direct ondergedompeld in zijn universum.
Ik weet niet of het de tijdgeest is, waarin dit boek geschreven is, maar ik kreeg een “foundation” vibe. Veel nadruk op world building, politieke intriges en het uitwerken van concepten en een wat minder actie-gedreven plot.
Voor mij is dit positief, maar ik kan me voorstellen dat de wat jongere lezer dit boek een beetje taai of “langzaam” vindt.
Toch krijg ik absoluut nergens het idee dat dit boek gedateerd is, wat best bewonderingswaardig is voor een boek uit 1965. Herbert gebruikt hiervoor een slimme truc door te beschrijven dat er ergens in het verleden een ‘pogrom' is geweest tegen ‘computers' en ‘AI'. Om dit ‘probleem' te omzeilen roept hij een soort van verhoogde staat van bewustzijn met AI-achtige capaciteiten bij mensen, in het leven. De zogenaamde ‘Mentat' en de orde van de ‘Bene Gesserit'. Dit verschaft Herbert de speelruimte om relevant te blijven. Ik heb geen idee of dit bewust om deze reden is gedaan, of niet, maar het pakt 60 jaar later nog steeds goed uit.
Tot slot een persoonlijk irritatiepuntje.....waarom vinden veel schrijvers van epic fantasy en SF het noodzakelijk om allerlei gedichten en liederen in te voegen? Het grijpt allemaal terug op de romantische middeleeuwse minstrelen, terwijl ik alleen maar met mijn ogen kan rollen....
En kan je echt niets anders bedenken? Toch blijft het een ding binnen de fantasy en SF. Ik zal het Herbert niet erg aanrekenen, hij weet zich nog redelijk te beperken ten opzichte van andere auteurs........
Om tot een conclusie te komen. Voor mij is dit boek meer dan 4 sterren, maar het haalt ook de 5 sterren niet. Misschien in combinatie met de sequels wel, maar als standalone is het wat mij betreft 4,5 ster.