Een kamer in Rome

Een student literatuurwetenschap krijgt een novelle in handen van een onbekende schrijver. Over het boek zelf is ook amper iets te vinden. Hij gaat op zoek naar de auteur om hem te vragen of hij de novelle nogmaals uit mag brengen.

Het verhaal is traag en wordt af en toe onderbroken door lange colleges in de literatuurgeschiedenis. Je voelt je denk ik sneller thuis in het boek wanneer je meer weet over Keats, Nabokov en andere bekende namen uit de wereldliteratuur.

Ik besefte door dit boek dat een verhaal nooit op zichzelf staat. Elk verhaal heeft een schrijver, die het boek heeft geschreven in een bepaalde context, een bepaalde periode van zijn of haar leven en wellicht op basis van bepaalde gebeurtenissen. Er is altijd een verhaal achter het verhaal. Ik verheug me elk jaar op de Top 2000 à gogo, waarin Leo Blokhuis de verhalen achter bepaalde nummers onthult. Dat is een manier waarop ik zelden naar boeken kijk. Zo bevat dit boek ook vele verhalen in het verhaal.

Ondanks deze realisatie toch twee sterren: het verhaal kon me helaas slechts bij vlagen boeien.