Een tafel vol vlinders

Het verhaal begint met Fred, een man die idolaat geraakt is van Bram, het zoontje van een van zijn vriendinnen. Ongeveer alles wat hij denkt, staat in het teken van deze zoon, die niet eens zijn eigen kind is. Soms zeurt hij hier een beetje over door.

In het tweede deel van het boek komen we erachter dat deze aanbidding niet wederzijds is: Bram denkt amper aan Fred. Bram is een onzekere puber met gedachten die dan weer de ene kant, dan weer volledig de andere kant op schieten.

Het einde zag ik niet aankomen, ook al waren er in het eerste deel van het boek hints geweest, maar dat maakt het nog niet automatisch een goed einde. Vanuit het oogpunt van Bram gezien kwam het voor mij uit het niets.

Krabbé kan erg goed schrijven, en dat maakt dat het boek niet vervelend is om te lezen. Het is echter bij lange na niet zijn beste boek.