Kamphoer

Hierdie was nie my boek van die jaar nie.

My twee groot probleme is die gedrag en taalgebruik van die karakter wat nie vir my strook met die tydsgees, of met haar bywonerstatus nie. Die skrywer skryf pragtige prosa, maar totaal uit pas met Susan Nell as verkragte bywonersdogter, in onmenslike toestande in ‘n konsentrasiekamp. Ek mis die stem van die verkragte vrou. Dit was blykbaar ‘n grootse werk, maar ek kon myself nie verloor in die storie en karakters soos bv met Buys nie. Ek sou meer gestroopte taalgebruik wou sien vir die boek, maar wie is ek nou om ‘n groot skrywer se werk te kritiseer?

Nog iets wat my baie gepla het, is hoe verskillend ek die oumense wat vir my as kind en jong volwassene stories vertel het oor hoe hulle die konsentrasiekampe beleef het, se vertellings ervaar het vergeleke met die boek. Dis asof die verskrikking van die lewe in konsentrasiekampe totaal onderspeel is, met meisies wat vrolik tussen die tente deurloop, en die denke van ‘n bywonersdogter wat min blootstelling aan die lewe gehad het, was net glad nie vir my in pas met die taalgebruik nie. Verder was sy as jong meisie van 18 uitgebeeld. Agtien was daardie tyd oujongnooiens, of getroud met drie kinders.