Oathbringer

God, wat hou ik van deze wereld en personages!Stormlight-boeken zijn zo moeilijk om recensies voor te schrijven. Afgezien van loven en verzuchten over hoe goed ze wel niet zijn, is het zo moeilijk om iets samenhangends en toch beknopts te schrijven dat de rijkdom van het verhaal, de wereld en de personages adequaat kan omvatten. Het is gewoon ongelooflijk hoe één persoon dit allemaal heeft bedacht.Oathbringer is niet anders. Terwijl boek 1 het boek van Kaladin was en boek 2 dat van Shallan, was dit het boek van Dalinar en STORMS zijn achtergrondverhaal is zo emotioneel!“To love the journey is to accept no such end. I have found, through painful experience, that the most important step a person can take is always the next one.”Dit boek ging zo veel over geestelijke gezondheid, hoe je omgaat met traumatische ervaringen, hoe je in het reine kunt komen met slechte beslissingen, bewust en onbewust genomen, hoe je de manier kunt veranderen waarop je naar jezelf en/of anderen kijkt.Onze drie hoofdpersonages – Dalinar, Shallan en Kaladin – lijden allemaal aan een vorm van depressie en het is zo interessant om te lezen hoe ieder daar op een andere manier mee omgaat.Dit boek was tamelijk traag, wat een van de belangrijkste punten van kritiek is die ik online over dit boek zie, maar ik vond het geweldig dat het rustig voortkabbelde en ons soms gewoon in de hoofden van mensen liet zitten, stagneerde en denkprocessen herhaalde tot een soort resolutie naar boven kwam drijven. Dit maakte het zoveel realistischer en pakkender.Tegelijkertijd zijn de waanzinnige reikwijdte en intense verhaallijn zo ontzagwekkend! Hoe de plot langzaam werd onthuld, en zelfs groter bleek te zijn dan ik me ooit had kunnen voorstellen. Ugh, het is gewoon zo ontzettend goed!SPOILERS in een verstrooiing van gedachten vanaf dit punt!“Sometimes a hypocrite is nothing more than a man in the process of changing.”Zoals ik al zei, concentreerde dit boek zich meer op het achtergrondverhaal van Dalinar en ik ben hem nog meer gaan waarderen, wetende vanwaar hij komt, hoe gebrekkig hij is en hoeveel hij worstelt.Ik vond hem al leuk uit eerdere boeken, maar eerder omdat hij de persoon was die we geacht werden leuk te vinden, omdat hij op een voetstuk werd geplaatst als het rolmodel voor eer en moed. Nu leerden we over zijn gruwelijke verleden en de vreselijke dingen die hij heeft gedaan, en hoe hij hier nu probeert mee om te gaan, terwijl hij tegelijkertijd probeert het soort persoon te worden waar hij zelf naar op kijkt.“It's okay for me to enjoy this,” Shallan said, as if discovering something precious. “It's all right to celebrate. Even if things are terrible in the world, it's all right.”Shallan bleef groeien en haar talent van lichtweven ontwikkelde zich op een heel interessante manier. Het was fascinerend te lezen hoe ze zichzelf zag en hoe ze haar alter ego's werd, om haar pijn en schuldgevoel in hokjes te kunnen weg steken.Haar spren Pattern - ”NO MATING!” - is heel vertederend en schattig. Al vraag ik me af of hij echt het beste met Shallan voor heeft.“We're entering an era of gods, Adolin thought.Ik vond de ontwikkeling van haar relatie met Adolin erg leuk. Hun interacties zijn heel schattig en lief en ik blijf voor ze supporteren.Over Adolin gesproken: ik was bang dat hij in dit boek zou sterven. Omdat hij Sadeas vermoordde en een soort heldencomplex had en Shallan een beetje te veel naar Kaladin keek, vreesde ik dat dit een voorafschaduwing was van zijn dood. Blij dat ik ongelijk had en ik vind het geweldig hoe hij Shallan echt ziet en weet wanneer ze een van haar omspring-persoonlijkheden is, terwijl niemand anders het lijkt op te merken. Ik vind het geweldig hoe zorgzaam hij is, zoals ook voor Renarin en zelfs het paard van zijn vader! Hoe schattig is dat?En dan zijn hele ding met kledij! Heerlijk dat hij gewoon zelf kan naaien.Ik ben ook erg blij dat hij niet ook een Radiant is geworden. Zorgt voor een zeer interessant contrast, maar ben benieuwd hoe zijn relatie met zijn shardblade zich verder zal ontwikkelen. “You'll never be able to do enough to satisfy yourself, Kaladin. That was still wonderful.”Onze emo-jongen Kaladin had deze keer niet zoveel paginatijd, maar wat we zagen waren zulke geweldige voortzettingen van zijn verhaal. Ik vond het prachtig om zijn hereniging met zijn ouders te zien en hoe hij een soort afsluiting krijgt van zijn schuldgevoel over de dood van zijn broer .Hij blijft nog steeds worstelen met zijn eigenwaarde, maar ook hier begint hij traag aan zijn genezingsproces, mede door zijn spren Syl als katalysator. Syl zorgt ook voor de broodnodige luchtige noot in de anders vrij depressieve zelf-beschuldigende perspectieven van Kaladin. Alleen was ik absoluut geen fan van hoe ze Kaladin steeds richting Shallan duwde. Blij dat Kaladin dat uiteindelijk in de kiem heeft gesmoord. “Maybe I'm one of those punchy guys.”Adolin stopped in place and grinned at Kaladin. “Did you just say ‘punchy guys'?”Ook de interacties van Kaladin met Adolin zijn geweldig om te lezen. En in tegenstelling tot met Syl, lukt het Adolin wel om een zorgelozere Kaladin naar voor te laten komen. Een glimp van hoe hij zou zijn geweest zonder zijn zwaar belaste schouders. “Life before death. Strength before weakness. Journey before destination.”Ugh, er is nog zoveel dat ik niet heb aangesneden.Jasnah's terugkeer! De ondergang van Elhokar door de hand van Moash. Adolin die koning kon worden, maar weigerde waardoor we KONINGIN Jasnah krijgen, waar ik helemaal voor ben!Renarin's onthulling, het was duidelijk dat er iets mis was, maar wauw!Bridge Four en hun ontwikkelingen. Teft, zijn verslaving en pogingen om te verbeteren waren zo hartverscheurend (I will protect those I hate. Even if the one I hate most is myself.) Rock en zijn familie! Lopen. De [b:Warbreaker 1268479 Warbreaker (Warbreaker, #1) Brandon Sanderson https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1240256182l/1268479.SY75.jpg 1257385]-crossover!! Nightblood natuurlijk, en was dat Vivenna? Ugh, nu wil ik Warbreaker herlezen!Venli en haar spren! En haar nieuwe rol bij de Voidbringers/Listeners. Wel een beetje teleurgesteld dat Eshonai dood is... Ze verdiende beter en Venli die het allemaal in gang heeft gezet blijft door de oog van de naald kruipen zonder echt veel berouw te voelen.Moash, Moash, Moash, neen...Odium. De Unmade. Lift. Taravangian. Enz.Laat me maar gewoon ophouden en herhalen dat ik zo'n grote FAN ben van deze serie! Ik snap de hype volledig en deze is dubbel en dik verdiend!