The Sentence is Death

Ook dit vervolg werd bijzonder gesmaakt.

Het moordmysterie sprak mij iets minder aan, maar dit werd voor mij ruim gecompenseerd doordat we wat meer te zien kregen van het persoonlijke leven van zowel Detective Hawthorn als Horowitz. Die laatste als personage in zijn eigen boek blijf ik gewoon ook een schitterend idee vinden en ik bleef dingen opzoeken om te weten wat echt was en wat hij erbij had verzonnen. (Ik hoop trouwens dat iemand het idee van een Britse King-Arthur versie van Game of Thrones gaat schrijven, haha)

Het einde was subliem! Ik heb luidop gelachen met hoe het Horowitz zelf verging.