Ultiem bewijs

Eerder op Hebban geplaatst 14 april 2021

Laat ik beginnen met te zeggen dat een boek voor mij niet “waar” of realistisch hoeft te zijn. Ik kan erg van SF, sommige fantasy en what-if verhalen houden.
Ook de eerste boeken van Dan Brown kan ik wel waarderen...

Ultiem Bewijs is een rommeltje. Verhaallijnen die uiteindelijk nergens eindigen, ongeloofwaardige plotwendingen. Eendimensionale karakters. De manier waarop een gerenomeerde onderzoeksjournalist zich laat overtuigen achter een, toch wel ongeloofwaardig, verhaal aan te gaan is bijna kinderlijk. Hoe hij zijn eerste vondst doet is werkelijk tenenkrommend. Het lijkt erop dat de auteur voor zichzelf een standaard set aan ingredienten heeft samengesteld waar een goede “puzzel-whatif-reli” thriller, a-la Dan Brown, aan moet voldoen.

Zo zijn er, de puzzels, kinderlijk eenvoudig opgelost door een hacker, de oude put met de verplichte onontdekte doorgang met grot (nog nooit iemand opgevallen in al die eeuwen maar de hoofdpersoon heeft niet meer dan 10 minuten nodig), achtervolging, verraad, semi-wetenschappelijk tintje via DNA en natuurlijk de premisse dat de hoofdpersoon achter een wereldschokkende onthulling aanjaagt.
Gooi er een pseudo-religieus en filosofisch sausje overheen en je kan het opdienen als “Ultiem bewijs”.

Het moge duidelijk zijn dat dit boek mij niet overtuigt. Het leest wel lekker weg, korte hoofdstukken, niet al te hoogdravend taalgebruik. Dus 1 ster voor de inhoud en een extra ster voor de schrijfstijl.

Meer kan ik er niet van maken. Toch maar een Dan Brown herlezen.