Z miejsca na miejsce

Aleksandra Ziólkowska-Boehm


Z MIEJSCA NA MIEJSCE. W cieniu legendy Hubala
3 editions:

Wydawnictwo Literackie, Kraków 1983, ISBN 83-08-00982-4
Wydawnictwo Polonia, Warszawa 1986, ISBN 83-7021-009-0
Wydawnictwo von borowiecky 1997, ISBN 83-904286-6-0

RECENZJE

.

„(...) W kazdym z powolanych wypadków pozostaje jednak pytanie o rachunek zysków i kosztów. Na to pytanie nie ma odpowiedzi – ani u Ziólkowskiej w odniesieniu do Hubala, ani gdzie indziej, bo jej chyba byc nie moze. W tych sprawach brak miary i wagi. Sa tylko przekonania (...)
Marcin Kula „Pytania bez odpowiedzi:, TWORCZOSC nr 10 1987


.
„Z miejsca na miejsce” – tak najlapidarniej, najtrafniej zarazem mozna by strescic koleje losu Romana Rodziewiczm bylego Hubalczyka, którego dzieje staly sie tematem tej ksiazeczki. (...) Heroiczny i dramatyczny zarazem hubalowy epizod jest dzis dla Romana Rodziewicza wszystkim. Nie może zerwac w przeszloscia, w niej widzial zawsze jedyny sens swych wysilkow. Tak samo mysli po dzis dzien, autorka ksiazki podkresla to po wielekroc. Zamieszkaly na stale w Anglii nie czuje się tam dobrze. Podczas czestych wizyt w kraju przyjmowany jest wszedzie jako najmilszy, najbardziej szanowany gosc. Wszystko, co było przed albo po Hubalu (a zycie miał pelne dramatycznych powiklan, nielatwe, choc w jakims sensie oczywiscie, typowe, coz, po prostu „polskie drogi”) jest dla niego mniej wazne. Dokucza mu tez – niezasluzony jego zdaniem - nimb bohatera. Odsuniety od biezacych spraw jego obecnej ojczyzny, których nie rozumie i które go nie interesuja, czeka na kolejne wizyty w Polsce. Warto te ksiazke przeczytac.
WPK, NOWE KSIAZKI Nr 1 (779) styczeñ 1984, str. 74


.
"The narrative is immediately gripping and compelling - the reader feels in the moment from the first sentence without it ever becoming "sensationalizing". The competent, even tone is perfect for subject matter describing such horror".
Suzan Sherman, New York, NY -Creative Non-Fiction:

[„Narracja pasjonująca i natychmiast przytrzymująca uwagę, co czytelnik czuje od momentu niemal przeczytania pierwszego zdania, i wie, że nie jest poddany zabiegowi „sensacji”. Kompetentny, równy ton tej narracji jest wprost perfekcyjny dla opisu takiego horroru, który doświadcza bohater”.]
.


„Z miejsca na miejsce” swa narracja zapowiada beletrystyke, widac, ze autorka która nie tylko bedzie chciala patrzec na oltarz z grubym, filuternie uœmiechnietym panem. Widac, ze autorka przystraja sie pieknie do nowej roli, a opowiesc o Romanie Rodziewiczu. Choc dramatyczna, pelna tonów elegijno nostalgicznych, i w ogóle napisana w cieniu legendy Hubala, jak glosi jej podtytul, jest radosnym snem, jest radosnym snem o literaturze w stanie bardziej czystym niz felieton i inne dotad uprawiane gatunki”.
Józef Szczypka, KIERUNKI 11 pazdziernika 1987

.
„Aleksandra Ziólkowska, która sekretarzowala Wañkowiczowi juz na poczatku studiów i jego znaczek ostentacyjnie nosi na swoich pisarskich kreacjach (...). Ksiazke „Z miejsca na miejsce” wypelniaja spisane przez mloda autorke wspomnienia jednego z zolnierzy Hubala”.
Krzysztof Narutowicz „Wañkowiczowcy i szczescie Polaka”, KIERUNKI, 17 lutego 1985
.

(...)W ostatnich dniach na polkach ksiegarskich ukazala się nowa pozycja wydawnicza dotyczaca oddzialu mjr Hubala, jest ona jednak zupelnie odmienna od dotychczasowych publikacji na ten temat. Autorka ksiazki, Aleksandra Ziolkowska, pisze nie tyle o samym Hubalu, którego przeciez juz dobrze znamy z innych wydawnictw, ale o jednym z jego zolnierzy – wachmistrzu Romanie Rodziewiczu. Bohater opowiesci Ziolkowskiej urodzil się wprawdzie na kresach, ale pierwsze 10 lat swego zycia spedzil w Mandzurii. (...)
Zbigniew Mierzwinski, Niezwykla opowiesc o hubalowym zolnierzu, SLOWO POWSZECHNE, Nr 163, 23 sierpnia 1987.

.

(...)„Az dziw, ze podczas rozmow we Wloszech, w 1945 roku Wankowicz – szczwany lis polskiej reporterki – widzial w Rodziewiczu jedynie zrodlo wiadomosci o o odziale Hubala i nie zauwazyl, ze czlowiek siedzacy naprzeciwko – sam jest znakomitym tematem. Aleksandra Ziólkowska dostrzegla cale zycie Rodziewicza i napisala o nim ladna, ciekawa ksiazke. Bo i jest o kim. Rzadko sie zdarza tak niezwykle barwny film biograficzny wyrezyserowany przez los (...). Aby o tym zyciu napisac prawde. Trzeba je poznac do tego stopnia, do jakiego poznala je autorka ksiazki. Jej opowiesc jest napisana świetną polszczyzną, suto przetykana gaweda i swada – nie da się interpretowac, nie pozwala sprowadzic się to ram oleodruku wygrzebanego w antykwariacie narodowych rupieci.
Maciej Siembieda „Wachmistrz Hubala”, TRYBUNA OPOLSKA” Nr 30, 6-7 lutego 1988

.
„Niezwykle ciekawa relacja Aleksandry Ziolkowskiej Boehm z kontaktow, jakie miala z legendarnymi Hubalczykami, zasmuca pewnym swym watkiem. Nie, nie chodzi tym razem o niewesole losy Polakow, placacych za swa wiernosc zasadom albo zdrowiem, albo deklasacja, albo skazaniem siebie na brutalnosc zycia ponizej cywilizacyjnego poziomu – albo wszystkim tym jednoczesnie. To bywala cena w wielu przypadkach nie do unikniecia. Tak nas uczono „Jeśli chcesz ocalic cos cennego, nie wchodz czasem na sliska droge latwizny”. A w tekscie pani Ziolkowskiej sa dwa takie smutne przyklady wejscia na owa sliska droge i nie bez zadnego zewnetrznego przymusu, zupelnie niepotrzebne, mimochodem. Oto jeden z Hubalczykow przechodzi przez obozy niemieckie i szczesliwie oczekuje konca wojny, a tu jego narzeczona, nie mogac się doczekac wiadomosci, ze przezyl, wychodzi za maz za swego dowodce z Powstania. W dwa tygodnie po tym slubie przychodzi list od rzekomego zaginionego narzeczonego. Smutne, bardzo smutne (...).
Jerzy Narbutt, Smutna opowiesc o latwiznie, LAD, Nr 28, 9 lipca 1995
.

„The book tells the story of Roman Rodziewicz – a member of the Hubal’s party. The book contains many interesting facts from the main hero’s life in Russia and Manchuria, however, most of all, it relates in the form of a diary of the Hubal’s campaign. On the basis of Roman Rodziewicz’s story, a book of Melchior Wañkowicz „Hubalczycy” („Hubal’s men”) came into being”.
„From Place to Place in the Wake of Hubal’s myth”. (Polonia Publisher)
.
„Z miejsca na miejsce” to tytul ksiazki (ukaze się nakladem Wydawnictwa Literackiego) pióra Aleksandry Ziółkowskiej, opowiadajacej o losach Romana Rodziewicza (krewny Marii Rodziewiczowny), Hubalczyka. To wlasnie na podstawie jego relacji Melchior Wankowicz napisal „Hubalczykow”. Roman Rodziwicz mieszka samotnie w Anglii. Utrzymuje kontakt korespondencyjny z przyjaciolmi w kraju, a przede wszystkim z siostra, mieszkanka Opola”.
ROG. Hubalczyk nad Tamiza, STOLICA, 13 kwietnia 1986;
.
„Niezwykla opowiesc o hubalowym żołnierzu”.
Zbigniew Mierzwiñski SLOWO POWSZECHNE 21/23 sierpnia 1997


.
„Jeszcze jeden polski los”
PRZEKRÓJ...
.


„Z miejsca na miejsce” – jest odpowiedzia na moje fascynacje ludzkimi losami. Uwazam, ze kazdy ma ciekawy chocby jeden wycinek swojego zycia. Interesuje mnie wiele tematów. Na przyklad, jak przypadek zmienia nam zycie, jak trudnosci hartuja ludzi, jak potrafia zmienic zwyklych ludzi w bohaterów. Rola burzy dziejowej, zawieruchy wojennej, a takze naszego charakteru, silnej woli, ambicji, checi dokonania, rozróznienie dobra i zla. Trudnosci w zyciu – na nie napotykamy wszyscy –ale róznimy sie tym, jak do nich podchodzimy, jak sie z nimi zmagamy. Interesuja mnie charaktery ludzkie, moze charaktery polskie, bo uksztaltowaly nas powstania, wojny”.
„Uporzadkowac swiat wokól siebie”, PIELGRZYM (Toronto) maj 1997

.

"Polskie losy, polskie drogi (...) Pozostaje cos niezwyklego w tych prawdziwych losach, które wiodly Romana z Lawskiego Brodu do Mandzurii, potem przez Japonie i Anglie prowadza do niepodleglej Polski, kaza isc na wojne, walczyc u boku mjra Hubala, zejsc do konspiracji, przezyc obozy koncentracyjne, wreszcie przez 2 Korpus, Wlochy, obóz dippisów rzuca go w angielska mgle, dymy i huk fabryk (...). Byly ich tysiace, setki tysiecy. Dzis, coraz szybciej odchodza, pozostaja po nich znicza, dobrze, jezeli nie anonimowe groby. Zdradzeni przez historie, aliantów, osieroceni przez ojczyzne, która nie tylko nie docenila ich obywatelstwa, ale czesto z dnia na dzien pozbawila obywatelstwa, moca komunistycznych kacyków, rozstrzeliwala, zsylala na Sybir, wtracala do wiezien, skazywala na emigracje i przede wszystkim zapomnienie, zapomnienie, zapomnienie.(...) "Z miejsca na miejsce" to ksiazka, która nie tylko opowiada o niezwyklym czlowieku i niezwyklym pokoleniu "ziemi obiecanej". To takze, a moze przede wszystkim, zarzewie refleksji nad sensem walki, przetrwania, zachowania czlowieczenstwa i w nim narodowej odrebnosci. Czy byl sens walczyc we Wrzesniu, gdy wszystko zdawalo sie walic, plany i marzenia sypac w gruzy, gdy koledzy dezertowali, rzucali bron. Czy byl sens trwac w okupacji, zeby zwyciesko ja przetrwawszy skonczyc na smietniku powiatowgo UB, w angielskiej hucie czy kopalni? (...) Sam fakt powstania "Z miejsca na miejsce" jest wlasnie potwierdzeniem i afirmacja calego pokolenia, jego wkladu w narodowa epopeje. (...) “Z miejsca na miejsce” jest wlasnie potwierdzeniem i afirmacja calego pokolenia, jego wkladu w narodowa epopeje. Mimo wlozonych sil i osodków, prawie pólwiekowej komunistycznej okupacji nie udalo sie jednak wladcom PRL - odebrac nam naszej historii i jej czesto anonimowych wspóltwórców. Mocno okaleczony, z przetraconym kregoslupem, naród jednak przetrwal i budzi sie próbujâc jeszcze niezdarnie podniesc glowe i wyprostowac kark. Obawiam sie, ze bez takich ludzi, jak Roman Rodziewicz, bez takich ksiazek jak “Z miejsca na miejsce”, byloby to o wiele trudniejsze, moze nawet niemozliwe.(....) Roman Rodziewicz mial jednak szczescie. Nie zostal zapomniany, choc w pewnej anonimowosci przyszlo mu spedzic wiele emigracyjnych lat. Powstala o nim ksiazka”.
“Ocalic od zapomnienia”, MYSL POLSKA Nr 12 (60), listopad 1997
.

„(...)Autorka przedstawia losy bohatera od czasow dziecinstwa po pobyt w obozach koncentracyjnych”.
Zwiazkowiec, Toronto, 3 listopada 1983
.

"W cieniu legendy Hubala" powracająca do jego legendy przez doświadczenia i wspomnienia Romana Rodziewicza-hubalczyka, którego biografia sama stanowi temat godny książki".
Wieslaw Rogowski, NOWE KONTRASTY, styczeñ 1998

.

"Losy Romana Rodziewicza" są dość typowe dla pokolenia międzywojennego. Dzieciństwo spędzil w Mandżurii. Do Polski przybył w 1923 roku. Znalazł się w Warszawie. Po zobaczeniu wielu stolic świata w czasie podróży "ujrzał małe biedne miasto, o którym tyle słyszał i do którego stale tęsknił, będące stolicą jego kraju". Zdecydował się na służbę wojskową, wstąpil do Suwalskiej Brygady Kawalerii... Wkrótce zaczął gospodarzyć na swoim 60-hektarowym folwarku "Ławski Bród". (...) "Hubal" walczył ze swoimi żołnierzami osiem miesięcy.(...) Losy Rodziewicza zafrapowały Aleksandrę Ziółkowską. Spotykała się ze swoim bohaterem kilkakrotnie w Polsce i Anglii. Interesowało ją całe życie pana Romana, a nie tylko okres pobytu w oddziale Hubala. Napisała: "Chciałam pokazać kawałek polskiego losu, losu tułacza. l tak powstała ta opowieść".
Biografia napisana jest bardzo ciekawie. Czyta się ją jak powieść przygodową".
Mirosława Pałaszewska "W cieniu legendy Hubala", NASZ DZIENNIK, 23 marca 1998, Nr 46 s.7
.

.

GLOSY:
.
Jest to kolejne wydanie bardzo interesujacej biografii wieloletniego tulacza, Romana Rodziewicza, ktorego usiane niebezpieczenstwami losy wojenne doprowadzily do legendarnego oddzialu Hubalczykow, a nastepnie do hitlerowskiego obozu koncentracyjnego w Oswiecimiu. W koncu bohater ksiazki zrazony do decyzji aliantow oddajacych Polske Stalinowi, osiadl w Anglii, gdzie zalozyl rodzine. Nie mogac jednak oderwac sie od swej burzliwej przeszlosci, opowiedzial to wszystko Autorce, ktora potrafila przekonujaco przekazac czytelnikowi zarowno rzetelne fakty historyczne, jak i atmosfere tamtych dawniejszych wojenncyh i powojennych czasow.
Leonard Ratajczyk, Schaumburg, Illinois, May 27, 2000
www.amazon.com

.
The life of Mr.Rodziewicz is rich in human and patriotic values. The author’s skill in storytelling makes this an absorbing and moving story that I could not tear myself away from.
Andrzej S.Porwit, USA, February 14, 2000
www.amazon.com.

Po co ci bylo..., August 13, 2001
Reviewer: A reader from Kalisz, Polska
Jak w piosence, Goralu, po co ci bylo... Mysle, ze Roman madrzej by robil, gdyby wrocil do ojczyzny po wojnie, ozenil sie i mial dzieci, ktore roslyby w slawie ojca. A tak, Polak, wieczny tulacz.. takie wspaniale geny pokolenia znakomitego przepadly, dzieci wyrosly na nie wiadomo kogo, jakichs malo rozumnych Anglikow. W Polsce pozostala niewielka grupa madrych i patriotycznych ludzi i teraz mamy efekty - politycy niezbyt madrzy, wiele glupoty naokolo. Pokolenie wspanialych ludzi albo zginelo w Powstaniu Warszawskim albo zostalo na emigracji. Gdyby wszyscy wrocili zaraz po wojnie, moze nie byloby tak zle i moze nie daliby sie oglupic, takze nie wierze, ze wsadzono by wszystkich do wiezien. Byliby sila moralna i oparciem. Jaka szkoda szkoda szkoda...
www.amazon.com
1 of 1 people found the following review helpful:
Barwne choc trudne zycie, August 12, 2001
Reviewer: A reader from Katowice, Polska
Czytalam z duza przyjemnoscia, zainteresowaniem i wiele razy ze wspolczuciem losy przedstawionego bohatera. Nie jest to czlowiek sukcesu w pojeciu amerykanskim, ktore od dawna wysmiewa cala Europa. Jest to czlowiek prawy, szlachetny. Pokazana jest prawda, takie jest zycie wiekszosci ludzi na swiecie, i od jakiegos czasu Hollywood wychodzi takiej prawdzie na przeciw, czym przypomina dobre kino europejskie. Bez upiekszania i makijazu. Dla mnie ksiazka ta pokazuje uzaleznienie czlowieka od historii, jak czasy, w ktorych zyjemy dyktuja nam zycie. Podoba mi sie obiektywne spojrzenie autorki, bez upiekszania, bez podanych gotowych wnioskow. Pokazala jedno zycie czlowieka, ktorego starczyloby na caly film. Wzruszyl, poruszyl i zachwycil mnie opis ziem, opis Kresow, o ktorych tylko wiem troche z historii. Jaka szkoda, ze te ziemie od nas odeszly, z nimi takie rodziny patriotyczne, jak rodzina Rodziewiczow. Przeminelo z wiatrem... Nostalgiczne opisy przyrody, straszna prawda obozow zaglady, smutek emigranctwa. I ciezka praca, rodizna, ktora jest jak wiekszosc, wszyscy sa zajeci soba. Potem na koniec zycia, zycie refleksja, wspomnieniami. Ciekawa jestem, czy bohater zyje.
Nauczylam sie z ksiazki wiele o historii wielu Polakow ostatnich lat, znanych nam z ksiazke, albo wcale nie znanaych. I jakby ukorzylam sie przed losem, ktory gotuje takie scenariusze. Moje zycie wydaje mi sie latwiejsze, ale tez burza dziejowa nie przerwala moich planow, co najwyzej, sama jestem za slaba, by je realizowac. W sumie wydaje mi sie moje zycie nijakie. Na pewno mniej barwne, bolesnie mniej barwne, porownujac do zycia bohatera. I jakby ani on, ani ja, nie mamy na to wplywu. Ksiazka jest zrodlem wiedzy na pewno dla historykow, ale takze dla socjolgow i psychologow. Polecam ksiazke tym, ktorzy chca myslec ogolnie o zyciu wlasnym, czy ludzi staszych w naszej rodzinie. Dla ktorych czesto nie mamy czasu lub ich ignorujemy z jakas nasza wyzszoscia pokolenia, ktore nie doswiadczylo wojny. Ciekawe, jaka ksiazke o mnie napisala by pani Aleksandra Ziolkowska? O podworku, na ktorym sie bawilam, ciezko pracujacych rodzicach,o wyjazdach na wies do dziadkow, ktorych to wyjazdow nie cierpialam, i teraz o nijakim codziennym zyciu. Mimo ukonczonych studiow, mimo tego, ze mam mozliwosc lektur ciekawych ksiazek. To, co powiem, brzmi jak herezja, ale taka mysl mi przychodzi do glowy: Moze wojna wywolalaby cos powazniejszego i wazniejszego, znalazlabym glebszy cel w zyciu i jakies wielkie uczucie, chocby roztrzaskane...
www.amazon.com
2 of 2 people found the following review helpful:
Trzymajaca w na;ieciu ksiazka, February 15, 2001
Reviewer: A reader from Chicago, Illinois
O Hubalu slyszalam w szkole, teraz dowiedzialam o jednym z jego zolnierzy. Ale ksiazka jest o losie czlowieka, ktorego jak w harcerskiej piosence rzucalo po swiecie "z miejsca na miejsce". Mysle, ze lepiej byloby, gdyby bohater wrocil do Polski i tam juz zostal. Wzruszylam sie, gdy sie spotkal po latach z dawna narzeczona, i jak to byli juz inni ludzie. Jego emigracja potraktowala okrutnie. Pokazalam moim rodzicom i wszyscy bardzo przejelismy sie przedstawionym zyciem Romana. Pamietam, byl film "Hubal", powinien powstac film "Roman" w oparicu o tej ksiazke. Ma ona wrecz gotowe obrazy, czytalam ja widzac wyraznie przedstawione postaci i sceny. Niezwykle piekne sa opisy dawnych polskich ziem na Kresach i dworu. Przypomina ma ta ksiazka "Szczeniece lata" Wankowicza.
www. Amazon.com
2 of 2 people found the following review helpful:
Very touching!, January 13, 2001
Reviewer: Michael Kopacky (see more about me) from Washington, D.C. USA

It is written with genuine talent and feelings for the hero's life. I had tears in my eyes reading about his misfortun, about meeting with his former fiance Halinka after years had passed by. The book can be a base for a great movie scenario about the hero's life, Roman Rodziewicz. It has a fascinating plot, action and a "lost great love".
www.amazon.com
3 of 3 people found the following review helpful:
Rzetelne fakty historyczne, May 27, 2000
Reviewer: Leonrad Ratajczyk (see more about me) from Schaumburg, Illinois, USA

Jest to kolejne wydanie bardzo ineteresujacej biografii wieloletniego tulacza, Romana Rodziewicza, ktorego usiane niebezpieczenstwami losy wojenne doprowadzily do legendarnego oddzialu Hubalczykow, a nastepnie do hitlerowskiego obozu koncentracyjnego w Oswiecimiu. W koncu bohater ksiazki zrazony do decyzji aliantow oddajacych Polske Stalinowi, osiadl w Anglii, gdzie zalozyl rodzine. Nie mogac jednak oderwac sie od swej burzliwej przeszlosci, opowiedzial to wszystko Autorce, ktora potrafila przekonujaco przekazac czytelnikowi zarowne rzetelne fakty historyczne, jak i atmosfere tamtych, dawniejszych, wojennych i powojennych czasow.
www.amazon.com
4 of 4 people found the following review helpful:
Z MIEJSCA NA MIEJSCE, February 14, 2000
Reviewer: ANDRZEJ S. PORWIT from USA
The life of Mr. Rodziewicz is rich in human and patriotic values. The author's skill in storytelling makes this an absorbing and mowing story that I could not tear myself away from.
www.amazon.com




FRAGMENTY LISTOW:


(...)„I am delighted that you are making such a wonderful contribution to a greater national recognition of what transpired during the difficult war years. It is a story that shouldn’t be forgotten, and I think you have done extremely well in giving the younger generation a vivid picture of what was taking place”.
Zbigniew Brzeziñski, Washington, D.C., June 17, 1987

(drugi list)
„O Hubalczyku czytalem jednym tchem!”
Zbigniew Brzezinski, February 3, 1998

.
„Ksiazka napisana wspaniale!”
Józef Alicki (zolnierz oddzialu Hubala), Kamieñ, 13 kwietnia 1984
.

„Liryczny opis £awskiego Brodu, polskiego zascianka i dworu na poludniowym wschodzie, gdzies nad Berezyna, jest po prostu wzruszajacy. Zapewne dlatego, ze pochodzi spod pióra autorki najzupelniej nam wspólczesnej. Ladna przy tym, mocna, niekiedy lekko archaizowana polszczyzna. Na przyklad: „ Pod krzakami duzo ryb stalo, jak kto lubil siatka lowic mial wielka ucieche”. (...)”.
Olgierd Terlecki, Kraków 13 lipca 1979
. (fragment recenzji dla Wydawnictwa Literackiego).
.

„To zycie Romana Rodziewicza jakze jest charakterystyczne dla tego okresu, a takze dla mojego pokolenia. Niezmiennie podoba³ mi siê tak obrazowe, dokladne, szczególówe opisy wsi, domów, obyczajów. Ich caly koloryt. Mialem wielka przyjemnosc w czytaniu”.
Karol Wañkowicz, Londyn, 12 czerwca 1984

.

„Z miejsca na miejsce” przeczytalem duszkiem, z nieslabnacym zainteresowaniem. Wystawila Pani temu Rodziewiczowi piekny pomniczek, a czytelnikom przekazala Pani ciekawe informacje i fascynujace opowiadanie w pieknej formie”.
Stanislaw Gliwa, Londyn
„Ksiazke przeczytaerlm jednym tchem, bo umiejetnosci narracyjne autorki rzeczywiscie porywajace”.
Kartol Krotki, 28 marca 1982, Edmonton, Univ. of Alberta, Alberta, Kanada

.
„Ksiazke „Z miejsca na miejsce” czytalem kilka razy. Styl monumentalny. Nie ma tu przymiotników ani porównan. Lepiej by nawet Wañkowicz nie napisal”.
Andrzej Przybylski, Szczyrk, 15 lipca 1985

.
„Przeczytalem ja „jednym tchem”. Wydalo mi sie, ze czytam Wañkowicza – co za interesujaca, a zarazem bolesna i smutna historia. Z jaka plastyka opisala Pani straszliwe prze¿ycia obozowe bohatera. Jak okrutnie zawazyla na jego zyciu niemoznosc skontaktowania sie tuz po wojnie z rodzin¹ i rodakami w kraju”.
Prof.dr Stefan Wesolowski, Warszawa, 7 maja 1989
.

„Styl Aleksandry Ziolkowskiej mnie porywa i duchowo mi odpowiada ta utalentowana pisarka”.
S..Kwiatkowski (list do Radia Polonia), Anglia, 13 maja 1988

.
„Z miejsca na miejsce” przeczytalam jednym tchem. Po czytaniu wzruszenie dlawilo mi krtan” (...)
Nina Komar (list do Radia Polonia), Boom, Belga, 27 marca 1988
.
„Ksiazka Aleksandry Ziolkowskiej bardzo mnie się spodobala. Jest bardzo ladnie i zrozumiale napisala i stanowi bardzo wazny dokument literacki.(...)
Czeslaw Szablewski, Kassel, Niemcy, 25 kwietnia 1988 (List do Radia Polonia)
.
„Styl pani Ziolkowksiej mnie porywa i duchowo mi odpowuiada ta utalentowana pisarka”
(List do Radia Polonia) Mira...,Czumiana, 3 kwietnia 1988.

.
„Najsoczystsze jest trzydzieści wstępnych stron. Każdy chyba opis, zwłaszcza serdecznością podmalowany, tyczący lat dzieciństwa i młodości w bukolicznych pejzażach (czego i ‘’Szczenięce lata” walnym dowodem) – budzi miłe emocje, kołysze nostalgią, łaczy więc w sobie szczególny rodzaj melancholii, wplecionej w malowniczość. Niczym jakaś odmiana „Pana Tadeusza”.. ”Przenoś moją duszę utęsknioną...”
Szymon Kobyliński , Warszawa, 18 września 1997. [W:] Nie minelo nic procz lat, Warszawa 2003, str 186

.
„Podziwiam solidnosc w przedstawianiu faktów, juz dla Pani historycznych i bardzo przekonujace przekazanie atmosfery tamtych czasów. Roman Rodziewicz powinien byc bardzo wdzieczny za takie przedstawienie jego usianej niebezpieczeñstwami drogi zyciowej (...)
Prof.dr. Leonard Ratajczak, Schaumburg, Illinois, 21 maja 1999

.

„Przeczytalem ksiazke jednym tchem i nawet sie poplakalem czytajac spotkanie glównego bohatera z jego przedwojenna miloscia Pania Halinka Czermiñska”.
Rafal B. Jacyna, Philadelphia, Pennsylvania, 14 marca 2000
.
“Podobnie, jak przy opisywaniu losów Wańkowicza mam wrazenie obcowania z wielka na swój sposob postacia. Podchodzi Pani do opisywania Pana Romana w sposób niezwykle subtelny, oddajac cienie i blaski, i kolejne zwroty w zyciu, nie gubiąc ulotnej prawdy o jego osobowosci. Niezmiernie mi sie podoba to rzucenie Go w wir historii, która wyciska na nim pietno, ale tez on wyciska pietno na niej, bo pozostaje soba, jego silna wola kaze mu w kazdej sytuacji brac zycie za bary.
Jest to zaprawione szczypta sentymentalizmu i czegos co przypomina mi rodzinna troskliwosc.
Na jednym z forów zachęcałem do czytania tej ksiązki i napisałem, że byłby to doskonały materiał na film.
Świetnie oddane barwy Japonii na początku, potem kontrast i przedwojenna Polska, koniec pewnej epoki i walka u boku Hubala, pozniej niesamowite wręcz przeżycia wojenne. Scena z próba samobójczą, z gwożdziem, który się po czaszce ześlizguje - niesamowita. Stoi mi przed oczyma. Bo to i drastyczne, i jednocześnie fascynujące - że on taka siłę miał, żeby to chciec zrobić. Takich scen pokazujących jego hart jest więcej - tak ciosanych ludzi, rzekłbyś, teraz juz nie ma.
Absolutnie genialnie oddane i opisane jest wszystko, co zwiazane jest z miłościa Pana Romana. Jego po latach spotkanie z niedoszłą zoną, gdy widać, że czas się róznie z nimi obszedł, sa w róznych miejscach, życie ich zmieniło i oboje to wiedzą. Nieważne sa lata i upływ czasu, odeszli od siebie daleko mentalnie, ale wciąz pamiętaja i maja w sobie tę cząstke tamtych uczuć. Pani to ledwo zaznacza, tyle zeby się wzruszyc. Na te scenę się czeka cały czas. Wole niz "Panny z Wilka"... namawiam żonę do przeczytania. Niewielka ksiązeczka, ale tak napisana, że ma się wrażenie czytania czegoś wielkiego. Troche brak mi słów, żeby to opisac”.
Krzysztof Zajączkowski, Sosnowiec, 14 kwietnia 2006

.
Rodziewicz zdecydował imigrować do Anglii, gdzie dopiero pod koniec życia pełnego męczeństwa i ciężkiej pracy, ale nie żebraniny, zaznał spokoju i względnego dobrobytu.
W sumie: jest to książka literacka, ale jest także dokumentem [jakże podobna do ESCAPING HELL Konstantego Piekarskiego albo WAR IN THE SHADOW OF AUSCHWITZ Janusza Wiernickiego!], stanowiąca kontynuację HUBALCZYKÓW Melchiora Wańkowicza.]
Dla mnie, dzięki lekturze Z MIEJSCA NA MIEJSCE, Anielin to nie tylko miejsce śmierci Majora Hubala ale także miejsce, gdzie znalazłem definicję sensu walki Leśnych, wyrażoną podczas spotkania (1978?) Romana Rodziewicza z żoną wójta Wojakowskiego pracujacą w polu wraz z innymi kobietami, pamiętającymi Wojnę, które zapytane "czy nie mają żalu?- wsie były pacyfikowane z powodu udzielania oddziałowi [Hubala] pomocy- Ale Niemcw też ubywało- odpowiedziały".

Pani Ziółkowska-Boehm kontynuuje wątek Polskiej Golgoty (Syberia, Ostaszków, Auschwitz, Powstanie Warszawskie), podjęty przez Wańkowicza w przygotowywanej do wydania w Polsce opowieści KAJA OD RADOSŁAWA, CZYLI HISTORIA HUBALOWEGO KRZYŻA o Cezarii Ilijin-Szymańskiej, siostrze inz.Modesta Ilijina- Hubalczyka, zamordowanego w Auschwitz. Wierzę, że sukces A POLISH PARTISAN'S STORY może otworzyć drogę do wydania w USA tłumaczeń MONTE CASSINO i HUBALCZYKÓW a także innych dzieł, prezentujących niezakłamaną Historię wysiłku zbrojnego Polaków w II.Wojnie Światowej.
Stefan Pagowski, Toronto, 6 stycznia 2007


Tematyka Huabla:

1. Aleksandra Ziolkowska: Melchior Wankowicz opowiada o Lodzi, Hubalu, ksiazce i o sobie, ODGLOSY, 7 stycznia 1973.
2, Aleksandra Ziolkowska: Spor o „bohaterszczyne”. Przed filmem o Hubalu, WIEZ, Nr6 1973, str. 63-67
3. Aleksandra Ziolkowska, Klub Hubalczykow, KURIER POLSKI, 2 wrzesnia 1979
4. Aleksandra Ziolkowska-Boehm, Moi Hubalczycy, PRZEGLAD POLSKI –NOWY DZIENNIK 19 stycznia 1992, str.10.



Fragmenty ksiazki ukazaly sie w:


1. WETERAN (Nowy Jork) czerwiec 2001, str 5-7
2. THE POLISH REVIEW (New York) Vol. XLVIII No 1. 2003 str. 43-48
3. ARTLINE March/April, Delaware 2006
4. KURIER POLSKI I POLONIJNY, 20 grudnia 1985
5. PRZEMIANY, luty 1981, str 18-19