Zes dagen

Dit is geen ontspannend boek om even rustig te lezen. Het gevaar kan achter elke hoek liggen en je voelt de chaos die heerst.

Het verhaal speelt zich af tijdens de rellen die in 1992 in Los Angeles plaatsvonden. Allerlei bendes vonden deze rellen maar wat handig om openstaande rekeningen te vereffenen. In de gebieden van de stad waar deze bendes heersen lijkt het alsof je al vermoord kan worden alleen omdat je iemand aankijkt. Deze sfeer wordt erg duidelijk neergezet in het boek.

We volgen een aantal karakters, waaronder bendeleden en hulpverleners. Het verhaal wordt steeds vanuit het oogpunt van één van deze personen verteld. Omdat het zich afspeelt in één wijk in L.A. kom je de andere personages ook regelmatig tegen, evenals verwijzingen naar andere delen van het verhaal. Iemand die een muurtje ziet branden vraagt zich bijvoorbeeld in twee zinnen af waarom iemand in hemelsnaam dat muurtje in brand zou steken, terwijl we in een eerder hoofdstuk uitgebreid de redenen van de persoon die de brand heeft gesticht hebben mogen lezen. Dit soort verwijzingen vind ik altijd erg leuk. Indirect krijg je op deze manier ook nog hints hoe andere verhalen, die een open einde hadden, zijn verder gegaan.

Richting het einde, als de rellen ook verminderen, neemt het boek duidelijk gas terug. We kunnen samen met de auteur terugkijken naar de achtbaan die deze zes dagen geweest zijn. Erg knap hoe de rust die wederkeert ook in de schrijfstijl terugkomt.

Het boek bevat een aantal taalfouten, maar ik denk dat deze gemaakt worden door het vertellende personage en dat dat gewoon zijn of haar spreek- of schrijfstijl is, en ik denk dat zowel de auteur als de vertaler dit bewust gedaan hebben.

Ik heb erg getwijfeld tussen drie en vier sterren. Dat het niet echt ontspannen lezen is vanwege het gevaar dat op elke pagina heerst irriteerde me, maar het is wellicht juist een van de verdiensten van dit boek dat het lukt om dit gevoel van gevaar op te wekken. Toegegeven, gezien het onderwerp is dat haast een verplichting. Het is niet de bedoeling dat het een „fijn” boek om te lezen is. Daarnaast vind ik het erg mooi hoe aan het eind van het verhaal de rust wederkeert en je met een zucht van verlichting terug kan kijken op wat je allemaal hebt „meegemaakt”. Vandaar toch vier sterren.