Tim

Annie O'Neill is een dertig jarig ‘meisje' die in de knel zit met de zin van haar bestaan. Ze steekt al haar tijd in een tweedehands boekwinkeltje, heeft geen sociaal leven, heeft nooit een echt betekenisvolle relatie gehad en heeft het idee dat ze compleet wereldvreemd is.

Op een dag staat er een vreemde in de boekwinkel die haar een manuscript overhandigd welke het leven van Annie compleet overhoop gooit.

Annie O'Neill is een personage waar je na een paar bladzijden al verliefd op wordt en die je al het goede van de wereld gunt. Haar strijdt met het leven is voor alle eerlijke mensen herkenbaar en in te voelen. Ook de meeste bijrollen worden vervuld door rijke, boeiende personages.

‘Een ongenode gast' hinkt op meerdere gedachten. Het boek bevat zowel elementen van een thriller als van een romantisch verhaal, maar deze zijn versneden in de twee verhalen die in het boek worden verteld. Soms wringt dit en duurt het te lang voordat de opgebouwde spanning tot een climax komt. De vloeiende schrijfstijl maakt echter dat het geheel lekker wegleest en dat je niet verveeld zult raken tijdens het verhaal dat toewerkt naar een heerlijk bevredigend einde.

“Held van beroep” is een mooi en rustig geschreven familie roman. Adriaan Jaeggi laat het verhaal in een makkelijk leesbare schrijfstijl vertellen door Samson Fittipaldi. Sam, zoals hij vooral genoemd wordt, is een 15 jarige jongen die samen met zijn drie zussen bij zijn Italiaanse vader en Nederlandse moeder woont.

De vader van Sam komt uit een grote familie, wat met zich meebrengt dat er met bijzondere regelmaat rouwkaarten worden bezorgd met een uitnodiging voor een laatste eerbetoon aan de één of andere oom of verre tante. De kinderen gaan altijd mee naar deze begrafenissen, zonder dat ze nu echt een idee hebben wie er nu eigenlijk ter aarde besteld wordt. Sam ondergaat dit allemaal vrij gelaten, zoals hij eigenlijk in alles vooral observeert. Het heen en weer schieten tussen heftige emoties laat hij vooral aan zijn zussen over. Zussen die hij niet altijd begrijpt, maar soms toch ook wel een beetje tegenop kijkt.

Het is een boek over de verhoudingen binnen het gezin. Over hoe je je eigen bloed kan vervloeken, maar er toch nooit helemaal afstand van kan nemen. Over hoe je als 15 jarige jongen je staande moet houden tussen drie oudere zussen. Over onverklaarbare familiebanden. Over weglopen, terug komen, en nog veel harder weglopen. Over verdriet binnen een gezin en hoe daar mee om te gaan. Maar het is ook een verhaal over zwemmen, en hoe je weg te vinden in dit leven.

Het boek komt, met elke bladzijde die je omslaat, dieper bij je binnen. Het roept het gevoel van je eigen jeugd op en laat je kennis maken met een vriend waar je eigenlijk helemaal geen afscheid meer van wilt nemen.

Deze harde kaft uitgave is mooi van formaat en heeft prettig leesbare letters.

De naam van J.D. Salinger is misschien nog wel bekender dan de inhoud van zijn boeken. ‘The Catcher in the Rye' zal bij veel mensen ongelezen in de kast staan en menig scholier zal zich er stiekem van af hebben gemaakt met het lezen van een samenvatting. Voor de overige werken die met goedkeuring van Salinger zijn uitgebracht zal het waarschijnlijk niet veel beter zijn.

Toch maakt een nieuwe uitgave, vijf jaar na het overlijden van de schrijver, nieuwsgierig. Uiteraard is het werk in dit boekje niet nieuw of onuitgegeven. Alle drie de verhalen zijn in het verleden reeds in tijdschriften gepubliceerd. Interessant aan het opnieuw beschikbaar stellen van deze werken is het mogelijkheid die je als lezer krijgt om te zien waar een gelauwerd schrijver vandaan komt. Want heel eerlijk, deze drie verhalen zijn niet heel erg bijzonder, diepgaand, ontroerend of meesterlijk. Hier is een man/jongen aan het werk die het vak van schrijver nog onder de knie wil krijgen en iedereen weet, al is het maar van naam, dat hem dat zeer wel gelukt is.

Hoe ga je er mee om als je, naast een echt mens, ook nog eens een van de beroemdste personages uit de jeugdliteratuur bent?

Christopher Milne is een van de weinige mensen die zich bij het beantwoorden van deze vraag kan baseren op zijn eigen ervaringen. Behalve een echt jongetje van zes was hij ook Christopher Robin (in het Nederlands: Janneman Robinson), een personage uit de Winnie the Pooh verhalen.

‘The Enchanted Places' is het eerste deel van een drieluik welke Christopher schreef over zijn leven. Hij vertelt over zijn jonge jaren, hoe hij opgroeide in Londen en Cotchford Farm, hoe hij werd opgevoed door zijn Nanny en hoe weinig hij zijn eigen ouders zag. Eerlijk schrijft hij dat hij niet weet of hij van zijn ouders hield omdat ‘in those early days, I just didn't know them well enough'.

In eerste instantie klinkt er veel verbittering in het boek door. De schrijver maakt duidelijk dat hij er niet voor heeft gekozen om beroemd te zijn en hij vraagt zich hard op af of zijn vader hem dit wel aan had mogen doen. Hij zet zich af tegen het karakter en geeft aan dat hij slechts een deel van het personage is. Daarnaast is ‘Christopher Robin' een combinatie van zijn vader en de fantasie. Toch valt het niet te ontkennen dat met het omslaan van de bladzijdes de warmte in het boek toeneemt.

Tot een week geleden had ik nog nooit van Rachel Joyce of haar boeken gehoord, en dat mag schandalig genoemd worden want dit boek, ‘De dag dat de tijd stil stond', is een van de betere werken die ik deze zomer heb gelezen.
De lezer volgt twee verhaallijnen welke per hoofdstuk consequent wisselt. Beide staan prima op zich zelf en zijn boeiend genoeg om door te willen lezen, wat tot een mooie, maar niet geheel verrassende, ontknoping leidt.

In eerste instantie schuurt het boek langs je emoties, maar weten ze je niet echt te raken. De schrijfstijl is afstandelijk en je wordt niet echt meegetrokken in de hoofd van de personages. De eerste 70 bladzijden zijn daarom even werken, maar als je daar doorheen bent bieden de kleine 250 resterende pagina's een fijne en meeslepende ervaring.

Een boek over Goethe. Of beter gezegd, over de gedachten van Goethe. Verwacht geen biografie die het levensverhaal vertelt aan de hand van gezellige anekdotes. De schrijver van dit werk is een filosoof en de lezer zal dat weten ook. Soms wat zware (saaie?) kost. Geen lekker wegleesboek voor op het strand maar zeer geschikt om meer inzicht te krijgen in Goethes gedachtenwereld.

De schrijver van dit boek lijkt oprecht enthousiast te zijn over zijn onderwerp, de tv-serie Fawlty Towers. Met een populaire schrijfstijl raast hij in dit boekje door de Fawlty Towers geschiedenis. Met hier een daar een leuke wetenswaardigheid en een korte beschrijving van de levensloop van de hoofdrolspelers probeert van Heuven dit boek, welke voornamelijk bestaat uit een nauwkeurige omschrijving van alle twaalf geproduceerde programma's, nog enige inhoud te geven. Veel heeft het allemaal niet om het lijf. De inhoud is mager en alleen leuk voor de extreme fan, al ben ik bang dat die hier weinig nieuws zal aantreffen.

Hypnose is de eerste thriller van Lars Kepler en dat is te merken. Het boek boeit en je wilt het uitlezen, maar de personages zijn zonder enige vorm van karakterontwikkeling en vlak als boardkarton. De dialogen zijn regelmatig storend slap en ongeloofwaardig. Toch lijk je de schrijvers dit te vergeven naarmate het boek vordert. Er gebeurt genoeg en de schrijvers weten goed spanning op te roepen en gebruik te maken van ‘cliff hangers' aan het einde van het hoofdstuk.

Hypnose van Lars Kepler is zeker geen hoogvlieger binnen het thrillergenre, maar het winterse verhaal is prima geschikt als verkoeling tijdens een warme strandvakantie.