Mensen zien elkaar als iets vanzelfsprekends, bedenk ik. Neem nu Ingrid en mij, ik heb op zo veel plekken met haar rondgehangen: in haar kamer of op school of gewoon ergens op straat. En we kletsten over van alles en nog wat, gewoon wat in ons opkwam. Andere mensen zouden het misschien saai hebben gevonden, maar voor ons was het nooit saai. Ik heb nooit beseft hoe belangrijk het voor me was. Hoe fantastisch het is om iemand te hebben die alles wat er in jouw hoofd omgaat wil horen. Je denkt dat alles altijd hetzelfde zal blijven. Je staat er eigenlijk nooit bij stil dat iets wel eens ineens voorbij kan zijn. Maar ik weet nu wel beter.() Op het moment dat ik Ingrids dagboek uit heb, zal er nooit meer iets nieuws tussen ons voorvallen. Caitlins beste vriendin Ingrid pleegt zelfmoord. Verlamd door de schok en het verdriet trekt Caitlin zich in zichzelf terug, worstelend met vragen en schuldgevoelens. Op school en thuis kan ze haar draai niet meer vinden, en haar passie voor fotografi e lijkt te zijn verdwenen. Dan vindt Caitlin Ingrids dagboek, dat zij speciaal voor Caitlin heeft achtergelaten. Ineens lijkt Ingrid weer springlevend. Het dagboek geeft Caitlin een houvast om Ingrid beter te begrijpen, maar uiteindelijk ook de moed om los te laten en verder te gaan met haar eigen leven. Een aangrijpend boek over vriendschap, verlies en hoop.
Reviews with the most likes.
There are no reviews for this book. Add yours and it'll show up right here!
