The Dragon Waiting

The Dragon Waiting is a book of “what ifs”....What if Byzantium never fell and the Eastern Empire ruled half the world? What if Julian the Apostate reinstated paganism and no religion took precedence over another? What if France was divided between England and the Empire? What if magic was real and wizards walked the Earth?

Historical fiction can be either very good or very bad. When you take known historical figures and settings and shift them to create a work of fantasy as skilfully as Ford as done here it's something of a miracle.

Essentially it's the Wars of the Roses, the princes in the tower, Richard III but with added magic and an Empire intent on ruling the world through political intrigue. It is quite magnificently done. Opening in Wales, we meet the young Hywel Peredur, who helps a magician escape and begins his life as a wizard. Next there's Demetrios Ducas, young son of a deposed Imperial dynasty who rejects his fate and becomes a mercenary. Next time we meet them they are grown men with years of experience. Our other two protagonists as Cynthia Ricci, physician at the court of Lorenzo de Medici and Gregory, a German mercenary who is also a Vampire (yes they exist here too). Together they must defeat the machinations of Byzantium and save the English Crown.

This a well written and constructed novel about an alternate history with some fantastical elements woven into the fabric of the story. The four main protagonists are fully realised characters, each with their own motivations and emotional baggage. Ford's prose is wonderful and this is a novel with great action, heart and mystery. For although Byzantium looms large in the background, we never set foot there.

If, as Neil Gaiman remarks, Ford had written another four novels in the same universe he would be George RR Martin. The Dragon Waiting is that good, and indeed the way it end leaves it open for a sequel (which sadly he never wrote).

One of the best fantasy novels I have ever read. Highly recommended.

This is a complicated book. I know some people love it, some people don't. I can see why it is loved because of the historical references and it has become a classic. It's alternate history with vampires (written in the 80's), and maybe I would have enjoyed it more if I was a little more knowledgeable about the Wars of the Roses in the 15th century. To be honest, I lost interest in the characters at about 60%. There were random scenes happening here and there that seemed to be out of place to me. It was hard to follow the passage of time on this book. The writing is very polished, and the author leaves a lot of action and descriptions to the reader's imagination. Some actions are hinted at, so it's a book that you gotta work it in your brain to get it, I guess.

Neil Gaiman is ook één van die mensen waarvan ik blindelings aanraders van volg. Dus zonder er meer dan “aangeraden door Gaiman” van te weten, begon ik aan The Dragon Waiting.
Op de (virtuele) achterflap stond

“Had [John M. Ford] taken The Dragon Waiting and written a sequence of five books based in that world, with that power, he would've been George R.R. Martin.” —Neil Gaiman

...en haja, meer dan dat heeft een mens niet nodig.
In het boek zijn er een aantal dingen anders dan bij ons (magie bestaat, vampirisme is een ziekte die wel degelijk onsterfelijk maakt), maar het is vooral het althist-aspect dat mij aansprak. Ik blijf daar een fan, en misschien wel het meest wijze is proberen achterhalen waar het divergentiepunt is ten opzicht van de onze geschiedenis.
Het boek begint met het verhaal Hywel Peredur in Wales, in “the nine hundred tenth year of Arthur's Triumph, the one thousand ninety-fifth year of Constantine's City”. Een beetje rekenen leert dat 1095 jaar na de stichting van Constantinopel in 330 uitkomt in 1425, da's het laatste jaar van Manuel II Palaiologos en eigenlijk ook wel de allerlaatste fase van de doodsstrijd van Byzantium.
Niets daarvan hier: het wordt nooit helemaal expliciet duidelijk tot waar in het oosten Byzantium gaat, maar quasi heel Europa tot ergens in het midden van Frankrijk) valt onder Byzantium, en tijdens het verhaal breidt het zijn macht uit in de Italiaanse stadstaten.
Het tweede verhaal gaat over Dimitrios Ducas, van de Doukai, waar de keizer kwaad op is, wiens vader op een zijspoor gezet is ergens in Frankrijk. In het derde verhaal wordt Cynthia Ricci geïntroduceerd, een arts in het noorden van Italië.
Het vierde hoofdpersonage is Gregory von Bayern, een Duitse Fachritter, een soort genie-troepachtige ingenieur-ridder. Die ook een vampier is. En die geïntroduceerd wordt in een soort murder mystery waar de drie andere hoofdpersonages ook in zitten.
En dan wordt het, in de tweede helft van het boek, een totaal ander verhaal. Een mens zou kunnen verwachten dat het over het wedervaren van pakweg Dimitrios zou gaan, hoe die zich weer een positie van macht verwerft, met de hulp van Hywel. Of over Cynthia Ricci en hoe ze de invloed van Byzantium fnuikt. Of over de achtergrond en de toekomst van von Bayern.
Nope, niets van dat alles: de tweede helft van het boek is eeen alternatieve geschiedenis van het verhaal van Richard III en de War of the Roses. Zeer gedetailleerd, zeer politiek, en het is zeer handig als ge een beetje (veel) van de échte geschiedenis weet.
Ik vond het zeer zeer goed.
En dat divergentiepunt?

“And do you understand how the Empire rules, when it is not of the population ruled?”
Dimi knew the words from his lessons. Now, for the first time, they began to mean something, and he did not think he liked the meaning. “We rule because we force nothing but the law. None need worship our gods, speak our languages, adopt our ways, even walk our roads, given only that they obey the law.”
Cosmas nodded. “And what is the first among Imperial laws?”
“The Doctrine of Julian the Wise: All faiths are equal: no faith shall forbid another, nor shall the Empire champion any faith.”

Julianus de Afvallige overleeft langer dan een paar jaar.
Ha.