The Running Grave

Oh, jawadde, ze doet het toch maar weer zeg!

Het was al heel lang geleden dat ik speciaal op ben gebleven om een boek uit te lezen. Ik kon het gewoon niet wegleggen.
Ja, dit is een gigantisch boek en één van de kritieken die ik het meest lees over deze serie is dat de boeken ingekort moeten worden, maar daar ben ik het dus helemaal niet mee eens. Ik vind het fantastisch om het ganse onderzoek van naaldje tot draadje te volgen. Het bouwt de spanning op, terwijl het voor mij ook enorm meeslepend en bijna dwangmatig leesbaar is.

“ ‘You,' said Wace quietly, his voice now more hoarse and cracked than ever, ‘are remarkable.'And in spite of herself, Robin felt an irrational pride in Wace's approval.”

Dit was voor mij waarschijnlijk al het beste Strike boek tot nu toe.
Deze keer onderzoeken Strike en Robin een religieuze sekte en hierbij gaat Robin undercover. Ja, mannekes, hiermee is de toon direct gezet en ik zat bijna gans het boek op het puntje van mijn stoel waarbij het continue dreigende gevaar voelbaar aanwezig was.
Enorm beklijvend, ongemakkelijk met momenten en fascinerend. Als rationeel denkende mens vind ik het onbegrijpelijk hoe mensen voor zo'n sektes kunnen vallen, maar de manier waarop het hier wordt overgebracht creëerde een soort van begrip dat extreem oncomfortabel en beangstigend is.

“So here stood Cormoran Strike, slimmer, fitter, clearer of lung, alone in his attic, poking broccoli angrily with a wooden spoon, thinking about not thinking about Robin Ellacott.”

Naast dit hoofdverhaal wordt het boek perfect gebalanceerd met andere zaken waar het detectivebureau aan werkt en persoonlijke interacties. Strike en Robins relatie, a.k.a. de langzaamste slowburn die ooit langzaam brandde, kent wat plotwendingen en dat laatste hoofdstuk deed me grommen van frustratie. Boek 8 kan maar beter snel komen!

4,5* “Stromend Graf” is het zevende deel in de Strike-serie en naar mijn mening het meest interessante. Rowling is een schrijfster die op ongekende wijze een verhaal kan ontvouwen dat boeiend blijft tot het einde. De wereld die zij schetst is ontzettend realistisch en komt echt tot leven. Je waant je als het ware in de levens van de hoofdpersonen.

Maar het boek is veel te lang; het had ook in 850 pagina's of minder gekund. De vele karakters die geïntroduceerd worden maken het verhaal onnodig ingewikkeld. Soms vergeet je karakters omdat ze hoofdstukken geleden benoemd zijn en later weer terugkomen. Dit maakt het lastig wanneer je het boek even weglegt, maar zorgt er wel voor dat het verhaal ongekend dynamisch is. Als trouwe Strike-lezer vond ik het soms nog lastig om de personages te linken aan de personages uit de andere boeken.

Desondanks is het verhaal zelf interessant en ongelofelijk spannend. Strike en Robin infiltreren een kerkelijke sekte en bij het lezen voel je dat dit perfect is opgebouwd. Jammer genoeg lijkt de relatie en dynamiek tussen Strike en Robin in herhaling te vallen, pas aan het allerlaatste einde lijkt deze dan eindelijk een andere weg in te slaan. En dit einde leest fijn weg, waar daadwerkelijk alle lijntjes bij elkaar komen en op elke vraag een antwoord komt. Dat maakt het het verhaal meer dan waard.

Zou je dit boek moeten lezen? Ja, het is beter dan deel 6 (hoewel ik dat ook een ontzettend goed verhaal vond), en als je toch al niet verkocht bent aan de Strike-serie, dan zal dit boek daar ook niets aan veranderen. Houd je van boeken met veel detail, conversaties en diep speurderswerk, dan is dit 100% jouw boek.

Mind blown at how good it is. Not sure how to process the ending, but I have never been as stressed reading a book as this. Ties with Troubled Blood (TB) for my favorite Strike book (TB may be a smidge better).
Overall: 8.5-9/10
- World Building: 2/2 (incredibly believable; steadily ups the stakes)
- Characters: 2-2.5/3 (some characters questionable; most very believable)
- Writing: 2.5/3 (incredibly lucid but had to really focus on details in some parts)
- Fun: 2/2 (stressful & good)