The Ugly Duchess

*4.5 STARS.

(Review originally posted here at The Book Barbies.)

As The Ugly Duchess was Eloisa James, I had fairly high expectations when I picked it up. But when I actually read it? Two words: Blown. Away. It was not at all what I expected! Seriously. It was going along in a great-but-expected way and then all the sudden, BAM. But it's a good bam. A very, very good bam. Just letting you know that the blurb is, well...pretty much not at all the story. But the story is better than that, and I for one loved being surprised with the twist and subsequent story, so I am going to let you enjoy it firsthand as well.

Back at the beginning, though, the book opened with Theo and James, only 17 and 19, and they actually had a friendship. A real friendship! And neither of them was ~secretly in love~ with the other. Which I love, by the way, but it was nice to not have that aspect for a change. They made me smile; I loved seeing how they interacted. I also really appreciated how their voices were different when they were younger compared to further on in the book.

One reason I love Eloisa James is that she does not idealize marriage. Marriage is work; it is not simply a solution to tie up everything into a pretty, tied-up-with-a-bow Happily Ever After. A ring does not magically solve all problems. But it can work! It can be a beautiful thing as long as the parties are committed to it. I absolutely loved reading James and Theo's journey to a happy marriage and their HEA. It made me smile, laugh, cry, and swoon.

Overall, The Ugly Duchess was one of the best reads of the season, and it is definitely among my top favorite James books. It was an intriguing mix of friends-to-lovers and marriage of convenience. I had never read a book that balanced those elements in that way so well before. I absolutely loved it! James remains one of my favorite historical romance authors. I am SO excited for her next book (Rapunzel story! Cross-dressing hero! Yes, please!).

Random funny sidenote: Verveine was mentioned at one point in the book, and I was momentarily nonplussed. I forgot it was an actual plant and had real uses besides repelling vampires. :D

Nope, dit was het niet.
Het begin was veelbelovend, maar van zodra de misleiding aan het licht kwam, ging het verhaal alleen maar bergafwaarts en maakte me zo kwaad.

De held was een onvolwassen idioot en gedraagt zich werkelijk onvergeeflijk.
Oké, hij was superjong, wat nog steeds geen excuus is, maar ik had gehoopt dat hij snel zou inzien hoe ondoordacht en overhaast hij had gehandeld en dat dan het verontschuldigende deel van het verhaal zou beginnen. Helaas ging het van kwaad tot erger en moesten we ZEVEN jaar doorstaan waarin de held olijk de wereld rondzwierf en deed wat hij maar wou (en met wie hij maar wou!), terwijl ze thuis dachten dat hij waarschijnlijk dood was.
Zodra hij plotseling de openbaring krijgt dat hij terug naar huis wil, voelt hij nauwelijks spijt van zijn daden en vindt hij dat hij het recht had om te handelen zoals hij deed.

De heldin had een serieuze ruggengraat. Ik was meteen gewonnen voor hoe ze voor zichzelf opkwam en hoe ze in de nasleep een succesvol leven voor zichzelf opbouwde.
Maar dan valt dit allemaal in het water met hoe snel ze zich weer laat overhalen door de arrogante held, ondanks het feit dat hij zich niet verontschuldigt en zich overdreven zelfingenomen voelt en haar zelfs bijna de schuld geeft van de manier waarop de dingen zijn gelopen.

Ugh, deze verhaallijn maakte mij kwaad!