The Whispering Dark

As a non english speaker some of the descriptions in this book were so out of my vocabulary that I just decided to vibe with them and the sound they made.

And that's what I usually do, I won't lie. But all of those descriptions sounded so beautiful, I actually didn't care that I didn't know the meaning of all those words.

(My next mission is to reread this someday on a kindle so I can search for their meanings 🙈)

I, I just don't know what to say. This book was so beautiful it destroyed me in the best way possible. And I think thats the word for it if I had to describe it: beautiful... and dark. But that combo was just what I needed and what I didn't know I was craving for.

I am one to love books that keep me in the dark. Books that don't explain everything right away. I love playing detective and plotting possibilities and then discovering the truth. I love feeling so lost at the start of a story that I have the need to keep reading

I guess that's not what most people like, but if you do? Give this book a chance.

Also, Lane and Colton have a special place in my heart from now on. Their relationship was so special and different and ugh, I just love them. That's it.

Ik heb vaak gedanst rond het idee om dit boek niet uit te lezen, maar iets bleef me ervan weerhouden. Uiteindelijk heb ik doorgezet, zij het door de laatste 30% zo goed als diagonaal te lezen.

Het begin van dit verhaal voelde alsof ik het boek in hoofdstuk twee was begonnen, nadat ik zowel de proloog als hoofdstuk 1 had overgeslagen. Dit gevoel van het missen van een essentieel stuk informatie, dat duidelijk was beschreven in die overgeslagen delen en daarom niet herhaald hoefde te worden, bleef gedurende een groot deel van dit boek bestaan.
De andere delen waren een mix tussen een zeer verwarrende koortsdroom en het me doorheen de beschrijving van het begin van een rare onevenwichtige relatie tussen twee kartonnen personages te moeten sleuren.

Uiterst langzaam werden dan toch enkele verwarrende dingen onthuld, maar dat gevoel dat ik iets miste bleef wel aanhouden.
Het tempo van dit hele verhaal was ook inconsequent. Elke keer dat ik dacht dat we in de flow kwamen, kwam het tempo krijsend tot stilstand, om weer over te gaan tot een zeer verwarrend en uiterst overschreven verhaal.

Al met al had dit boek wel de botten van een mogelijks interessant verhaal, maar miste het al zijn spieren en pezen, waardoor we met een verwarrend hoopje vlees en vet achter bleven.

I wanted to like this book so much more than I actually did. It had such a cool premise and really intriguing mystery with character that were both appropriately mysterious and likeable. But my god is this book a mess. The entire middle of this book is just one big mush that doesn't make clear anything that is happening. On top of that the world building is absolutely pitiful. Why can people step between world? Is it parallel worlds or just a singular one? Why is hell the singularity between them?? Who fucking knows, not the author & certainly not us.