Lolita

I would like to agree with ‘The Independent', whose favorable review is written on the cover - ‘A masterpiece. One of the greatest works of our age.'
No review can do this book justice, as I am beginning to see. The ruminations of ‘Humbert Humbert', becoming more and more deranged as the pages fly by, is a chilling echo to the spiralling madness of the main character.
I couldn't put this book down, and it is shameful to realize how most people would not touch this book with a ten foot pole, due to them getting the wrong notion of this book encouraging paedophilia. Read and make up your own minds.
TL;DR - read it, if you haven't already. If you have, then you already know how haunting it is.

im sorry but his parents set him up for failure when they named him Humbert Humbert.


I don't see how people can see this as a “romantic” book. Lolita didn't love him. He didn't love her, he only loved her childlike body and mind. She grew older and he “loved” her less and less.

I don't see how people can like H.H. He plans rapes, calls himself a rapist but continues doing it.. and people like him?
Hes a pedophile and people like him. weirdos.

It was a 3 star at the start because the writing was beautiful but part 2 came along and ruined everything. writing went down ill, story line got boring. so yeah 2 stars for Lolita.


Most people now days (gen z) know Lolita as an aesthetic (clothing, relationships, etc) but don't know about the book or movie. I wish people would know the origin of the aesthetic they're sporting.

I grew up knowing what this book was about and knew the storyline (thank u Lana del rey) but couldn't understand the references, another reason I read this.


I am 22 but look 12 in the past few years ive been called “Lolita” as a joke and the joke doesn't land because it doesn't make sense but I came to find out that people of age that dress young are called Lolitas even though Lolita was a minor and dressed her own age so what's this aesthetic based on? Lolita herself? Pedophilia? Dressing like a toddler while in ur 20s? I don't get it. I dress like an average 22 year old so I don't participate in the Lolita aesthetic but get called Lolita because of my young face.
Saw a documentary on it and still don't understand it.

Jaja, schaam op mij, ik had dit nog niet gelezen.

Um. Wat kan ik zeggen dat nog geen duizend keer vóór mij gezegd is, en beter, door mensen die er meer van weten dan ik?

Een meesterwerk. Bijna niet te bevatten dat Engels niet Nabokov's moedertaal is. Een heel boek over een pedofiel en een twaalfjarig meisje, en hun uitdrukkelijk zeer seksuele relatie, zonder ook maar één vuil woord. Bij momenten hardoplachend grappig, bij momenten schrijnend triest, bij momenten verstillend pakkend. Volledig geschreven vanuit het standpunt van Humbert Humbert, een Europese émigré in de VS, sinds zijn jeugd geobsedeerd door “nymphets”, een bepaald soort prepuberale meisjes.

De man had een kleine erfenis opgedaan van een ver familielid, had zich gevestigd in een slaperig dorpje en was er op slag verliefd geworden op Dolores Haze, Lolita. Hij trouwt met haar moeder om er toch maar dicht bij te zijn, beschrijft minutieus wat hij doet om ze toch maar te kunnen aanraken, wat er van seconde tot tot seconde gebeurt als ze op zijn schoot kruipt, hoe onmogelijk zijn liefde wel is – en dan komt de moeder in een ongeluk om het leven.

De eerste avond dat hij alleen is met Lolita, geeft hij ze een slaapmiddel en denkt hij ze te kunnen bepotelen in haar slaap: blijkt dat ze nog wakker is, en verleidt zij hém. Waarna ze twee jaar lang de hele Verenigde Staten rondzwerven, van motel tot motel, van de ene naar de andere attractie.

Hij controleert al wat ze doet – geen contact met vreemden! – en geeft ze enkel zaken in ruil voor seksuele diensten: neen, géén gezonde relatie. Maar omdat alles vanuit één standpunt geschreven is, van een toegegeven zieke mens (niet alleen die pedofilie, ook allerlei depressies en achtervolgingswaanzin), is het absoluut niet duidelijk is wat de realiteit is. En is Lolita voor ons even mysterieus is als voor Humbert: in hoeverre is zij slachtoffer en prooi, in hoeverre controleert zij eigenlijk Humbert en heeft ze haar lot in eigen handen?

Had ik al gezegd dat het ongelooflijk mooi geschreven is? Het is sensueel mooi van taal, met woordspelingen en allusies en alliteraties en over-en-weer tussen Frans en Engels; het speelt met de vorm van het boek, dat als een dagboek begint en dan een soort biografie wordt en dan een huis clos-achtig ding, en dan een road movie en dan een actiefilm, en dat allemaal in een raamvertelling met een voorwoord van een fictief personage en een nawoord van de echte auteur, maar dat daarom niet noodzakelijk minder fictief zou zijn.

Al wie dit nog niet zou gelezen hebben: niet twijfelen.

Oh ja: ik ga graag eens kijken naar de één-ster-reviews op Amazon, voor de boeken die ik lees. Dit stuk uit een review van ene J. Cooper was voor hem een hoofdreden om het boek slecht te vinden. Ik kan begrijpen waarom, zelfs al ben ik het er 100% mee oneens. Voor de volledigheid en bij wijze van waarschuwing dus:

I was also irritated by the use of language. There's a difference between writing with a large vocabulary and beating the reader over the head with it. I felt as though I was watching Nabokov doing verbal gymnastics when I had merely asked him to tell me a story. Though I was able to understand the English, despite the use of more complicated words than are needed, I cannot speak French and it is ridiculous to intersperse an English language book with French phrases. It's a prime example of Nabokov's arrogance. All of this hampers the flow of the book.

A re-read, but such a great book. Something new jumps out at me every time. And, coincidentally, NPR had a story just yesterday in which Nabokov was quoted as saying:

Americans mispronounced Lolita “Low-lee-ta, with a heavy, clammy ‘L' and a long ‘o',” when in fact, “the first syllable should be as in ‘lollipop', the ‘L' liquid and delicate, the ‘lee' not too sharp.”

Don't think I can say it that way.

More like a 3.5/5

Story : One pedo loves a little girl, so he does everything to be with her. The plot is intriguing, even tho it's very uncomfortable to read what happens sometimes. The first half is amazing and that obsession is well developed and also, we get why Humbert does what he does... but the second half gets so boring! I don't know, but it felt kinda repetitive and I often found myself flipping pages... I don't want to know where you traveled in small details. At least, the ending spiked my interest.

Characters : I didn't know I could sympathize with a pedophile. Humbert Humbert is a well written character, with a wounderful language... how he speaks and plays with the words is trully amazing. At first, I thought I would hate him because... you know, but I didn't. Lolita is Lolita. I didn't find her very interesting. There are more characters, but I forgot their names because there are so many... her mother, her friends, the neighbours... nope, I can't do it.

Overall : If you read a little bit after the middle of the book, you'll like it a lot, but after that... it drags and the whole tension falls apart. It has a great protagonist, with layers and smart vocabulary. Time to see Kubrick's take on this story!

Enfin fini, et quelle torture, quelle horreur que ce livre. Bien sûr c'est un classique avec tout ce que cela comporte de jugement biaisés mais mon dieu ... Même si le style est intéressant, le contenu est à mes yeux parfaitement repoussant. J'ai eu l'impression de lire les mémoires de Marc Dutroux, à travers un personnage plaintif et larmoyant sur lequel j'étais apparemment sensé m'apitoyer. Mais on parle quand même d'un vieux pervers qui kidnappe et viole une jeune fille de douze ans ! Je ne comprends vraiment pas comment on peut apprécier cette histoire et ressentir de l'empathie pour le personnage de Humbert Humbert ou même trouver la moindre trace romanesque dans cet opus. Je le range gentiment à côté des 120 jours de Sodome, même écrin stylistiquement parfait mais au contenu immonde.

Most good reviews for this novel tend to say that it manages to make you like and support the pedophile protagonist. And indeed, it is a most well made trap, from beginning to end, one which I really wanted to fall into for the sake of drama, but I really didn't. It becomes really sad in the end, and I do feel pity for him, and I times I did find Lolita(the girl, not the book) really annoying, but the best parts of the book, for me at least, are those in which our pedophile suffers in one way or another, mostly in the two opposites parts of the narrative. That's my big grudge, that the point seems for me to like a character but instead I really like watching him suffer. In general, pretty good but not the high-caliber classic many say it is.