Spin

This is a fantastically fun read. Wilson has taken a few really interesting ideas and woven a solid story around them (as opposed to my view of P.K. Dick, who has billions of interesting ideas and creates forgettable stories around them–though they are still well worth reading for the ideas). The story has some problems: The characters are a little too similar to those in the Julian Comstock novel (even down to the minor-player narrator) for my tastes, for instance, and I would have liked them to be a bit more complex. But these are minor complaints for a great little sci-fi book.

Cela fait plusieurs années que je devais lire ce roman considéré comme l'un des meilleurs livres de science-fiction des années 2000. Je n'ai pas été déçu, car ce roman est passionnant et vraiment réussi. J'ai ensuite appris que ce n'était que le premier volet d'une trilogie, je vais donc m'empresser de lire le deuxième volet, Axis.

I really like the concept of this book, but not so much the execution.

The characters are pretty bland and flat to me. Part of that could be the arc of the story, which is in itself pretty flat except at the beginning and the end.

I doubt I will pick up any of the other books in this series very soon.

4.5 stars
This is a fantastic example of a science fiction story that can be both accessible and full of wild concepts and “hard sci-fi” ideas. It hypothesizes what the world would be like if all of a sudden, the world was fast forwarded through time so that the sun would age to the point of swallowing the earth in one life time, while everyday life on Earth appeared to be the same up until that point.
Not much changes at first. Everything seems more or less normal, there doesn't seem to be any solution, and the end of the world is not tomorrow but maybe 60-100 years away, so it's easy to go on living like nothing's wrong. There is of course much much more to the book then that, but it is what I enjoyed most: this book really gets the every day human perspective. You do not follow the scientist discovering the mysteries or the family that gets trapped in a dangerous cult. Instead, you follow an unexceptional character who just happens to be around all the big events as they unfold.
Basically, this book is like a tribute to old sci-fi insofar as it centres around a big event in space that warps our understanding of physics. But it adds the 21st century twist of focusing on humanity rather than the science. And in an age of apocalyptic books, it's refreshing that the people don't just transform into crazy nutjobs, but act like actual people who deal with problems in their own personal way.

Premisse: op een bepaalde dag verdwijnen de sterren. En de maan. Blijkt: iets of iemand heeft een soort schild rond de Aarde geplaatst, en buiten dat schild gaat de tijd veel sneller – of beter, binnen het schild is de tijd enorm vertraagd.

De moeder van Tyler Dupree is de huishoudster van de Lawtons, een rijk gezin. Tyler en de twee kinderen-Lawton, Jason en Diane, zijn beste vrienden, maar ‘t is complex: Jason is een soort genie, Tyler is tot over zijn oren verliefd op Diane, en Diane heeft issues.

Dat schild rond de Aarde blijft er hangen, en men berekent al snel dat het een goeie vijftig-zestig jaar subjectieve tijd zal duren voor de zon de Aarde zal opslorpen, en dus hoera, einde van de wereld en allerlei doemprofeten: voor ge't weet zit Diane in zo'n cultus. Jason aan de andere kant probeert iets te doen: zijn vader had snel een fortuin verdiend met een alternatief voor satellieten (die ook weg waren natuurlijk), en Jason leidt een soort NASA-achtig agentschap dat onder meer gaat proberen Mars te terraformen, met als ultiem doel te proberen achterhalen wie of wat de oorzaak is van het hele gedoe, en en passant ook nog eens proberen het menselijk ras te laten overleven.

 

Ik kreeg het boek aangeraden als moet ge zéker lezen, onnoemelijk goed!, maar bleek na een hoofdstuk of zo dat ik het al gelezen had. En, wat erger is, dat ik het niet eens zo goed vond.

Tyler wordt arts, en gaat uiteindelijk voor Jason werken als een soort persoonlijke arts, als blijkt dat Jason MS heeft. En dan wordt het allemaal plots wat Stranger in a Strange Land of Man Who Fell to Earth, en oh ja, zit het ook nog eens in een raamvertelling van jaaaren later als Tyler en Diane samen oud zijn geworden waardoor enorm veel potentiële spanning zomaar verkwanseld wordt, en die het zowat centrale conflict van het boek (“Diane & Tyler: will they? won't they?”) ondermijnt.

Ik heb geen problemen met niet-harde Science Fiction, maar als ik na 458 bladzijden het gevoel krijg dat ik 400 bladzijden opvulsel rond een toegegeven niet verkeerd idee gelezen heb, dan is er iets mis. En vooral als dat opvulsel een soort The Bold and the Beautiful-schrijvelarij is, maar dan zonder het gevoel voor humor.

Op een halve dag uitgelezen, en erg teleurgesteld opzij gelegd. Ik was marginaal minder teleurgesteld toen ik ontdekte dat er twee vervolgen zijn – misschien dat die wél een soort closure bieden. En misschien zijn die wél beter. Dat zullen we dán wel zien. ‘t Zal niet voor onmiddellijk zijn.

It's Sci Fi but it kind of reads like a mystery.The book starts with the stars suddenly “going out” and the rest of the novel has this element of mystery where your'e ultimately digging deeper and deeper and deeper into why this is happening. But unlike a standard mystery novel where you start with a broad cone of hypotheses and then whittle it down until you collapse to a single theory, with this novel you start with a broad band of hypothesis and every time you learn something new it is like the book has said “oh. Yeah. Those were all good ideas. And totally made sense. But you forgot you could look at things from this perspective and now everything looks entirely different... here's a hint.” and your understanding of it all shifts and you have an entirely NEW broad band of hypotheses. So unlike a standard mystery novel where the satisfaction comes from gaining knowledge and narrowing your view of the problem, here the satisfaction comes from having to contort your perspective to see things fresh every time and reshape your theories.

I wanted a bit more actual wild sci-fi content from Spin. The core phenomenon (the titular Spin) is so cool, but in application the book ended up reading more like a Michael Crighton-style bio thriller than it did a trippy sci-fi novel. Started strong with good character work but the follow-through didn't land for me. It definitely read quickly though, which is appreciated.

One summer evening the children of some industrial scientists are outside on the lawn while their parents are having a dinner party. They notice that the stars suddenly go out. The adults inside have missed the most significant thing to happen in human history.

The book follows the world's exploration into what has happened and the path followed by the families of the children. It is slowly revealed that something very dangerous is happening to the solar system and the Earth is being protected from some imminent collapse.

The children follow different paths into adult life, all trying to deal with the catastrophe. Some chase scientific research, some join a religious cult, some seek answers through the terraforming of Mars.

Wilson has given us a magnificent story of hard science fiction woven around an exploration of what humanity thinks is fundamentally important when faced with the possibility of total destruction.

• 3.5 -
  
  Uno de mis propósitos tanto del año pasado como de este, es el de leer mas ciencia ficción. El año pasado leí poco a ver cómo va en el 2016. Tengo varios libros en mi lista que en verdad me muero por empezar. Decidí iniciar el año con Spin, ya que fue una recomendación de mi hermano. No suelo recibir muchas recomendaciones interesantes de conocidos, así que me emociono al descubrir algo nuevo que leer.
  
  El libro está narrado por Tyler, huérfano a una temprana edad. Su padre no fue un hombre exitoso en su trabajo, perdió dinero por lo que al morir deja desamparados a su madre y a él. Pero llega al rescate E.D. Lawton el mejor amigo de su padre que decide emplear a la madre de Tyler como ama de llaves.
  
  Es aquí donde Tyler se hace amigo inseparable de los gemelos Diane y Jason, esta relación que a pesar de altibajos estará presente a lo largo de todas sus vidas. Los gemelos se caracterizan por ser bastante inteligentes casi unos genios, sobre todo Jason por lo que E.D. tiene grandes planes para su futuro y no quiere que nada se cruce en su camino, vaya que es todo un todo un controlador.
  
  Todo da un giro cuando siendo aun adolescentes cierta noche platicando y viendo las estrellas estas de pronto desaparecen, asi sin mas. Estaban ahí un momento y al siguiente todo era oscuridad. Pero aparte de esto nada parece haber cambiado en un principio. Pero todo cambia por un descubrimiento que pone en peligro la existencia de la raza humana.
  
  Jason trabajará en Perihelio en un programa que investiga lo que esta pasando y si es posible una solución, aqui se le une Tyler. En este lugar conocerán algunos personajes singulares. Diane por su parte se une a una secta religiosa, con un grupo de gente que piensa que el apocalipsis se acerca.
  
  La historia es interesante pero gran parte del libro tuve un problema con los personajes femeninos. También con la parte de la secta religiosa, yo quería saber mas sobre el spin en ese momento, y el final se alarga un poco.
  
  No me había dado cuenta hasta que empecé a leer que es parte de una serie. No creo que la continúe. La historia creo está cerrada con este libro.
  

Occasionally falls victim to the common science fiction problem of writing every character with the same voice, since they're all just empty vessels for the author to express the BIG GRAND IDEAS and THEMES they're OH SO PROUD of. Despite this minor problem (and really, when it's so common as to almost be a genre trope, it is really a ‘problem'?), Spin is a really interesting book and, more importantly, one that remains interesting throughout.